________________
सम्माइट्ठी सावय धम्मं जिणदेवदेसियं कुणदि । विवरीयं कुव्वंतो मिच्छादिट्ठी मुणेयव्वो ।।१४।। मिच्छादिट्ठी जो सो संसारे संसरेइ सुहरहिओ। जम्मजरमरणपउरे दुक्खसहस्साउले जीवो ।।९५।। सम्म गुण मिच्छ दोसो मणेण परिभाविऊण तं कुणसु। जं ते मणस्स रुच्चइ किं बहुणा पलविएण तु ।।१६।। बाहिरसंगविमुक्कोण वि मुक्को मिच्छ भाव णिग्गंथो। किं तस्स ठाणमउणं ण वि जाणदि अप्पसमभावं ।।९७।। मूलगुणं छित्तूण य बाहिरकम्मं करेइ जो साहू । सो ण लहइ सिद्धिसुहं जिणलिंगविराहगो णियदं ।।१८।। किंकाहिदि बहिकम्मं किंकाहिदि बहुविहंचखवणंतु। किं काहिदि आदावं आदसहावस्स विवरीदो ।।९९।। जदिपढदिबहुसुदाणियजदिकाहिदिबहुविहंचचारित्तं । तं बालसुदं चरणं हवेइ अप्पस्स विवरीदं ।।१०।। वेरग्गपरो साहू परदव्वपरम्मुहो य जो होदि। संसारसुहविरत्तो सगसुद्धसुहेसु अणुरत्तो ।।१०१।। गुणगणविहूसियंगो हेयोपादेयणिच्छिदो साहू। झाणज्झयणे सुरदो सो पावइ उत्तमं ठाणं ।।१०२।। णविएहिं जं णविज्जइ झाइज्जइ झाइएहिं अणवरयं । थुव्वंतेहिं थुणिजइ देहत्थं किं पि तं मुणह ।।१०३।। अरुहा सिद्धायरिया उज्झाया साहु पंच परमेट्ठी। ते वि हु चिट्ठहि आदे तम्हा आदा हु मे सरणं ।।१०४।। सम्मत्तं सण्णाणं सच्चारितं हि सत्तवं चेव। चउरो चिट्ठहि आदे तम्हा आदा हु मे सरणं ।।१०५।। एवं जिणपण्णत्तं मोक्खस्स य पाहुडं सुभत्तीए। जो पढइ सुणइ भावइ सो पावइ सासयं सोक्खं ।।१०६।।
(32)