________________
ਸਮਣ ਸੂਤਰ 7. ਮਿੱਥਿਆਤਵ ਸੂਤਰ
(67) ਹਾਏ ! ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸਦਗਤੀ ਨੂੰ ਨਾ ਜਾਨਣ ਕਾਰਨ, ਮੈਂ ਮੂਰਖ ਭਿਆਨਕ ਅਤੇ ਘੋਰ ਜਨਮ ਮਰਨ ਰੂਪੀ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਰਿਹਾ।
68) ਜੋ ਜੀਵ ਮਿੱਥਿਆਤਵ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ (ਸੋਚ) ਉਲਟ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਧਰਮ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਬੁਖਾਰ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਰਸ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ।
(69) ਮਿੱਥਿਆ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਜੀਵ ਤੇਜ਼ ਕਸ਼ਾਏ (ਰਾਗ ਦਵੇਸ਼ ਕਾਰਨ ਜੀਵ ਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਇਕ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਦਰਸ਼ਲ ਉਹ ਦੇਹ ਨੂੰ ਹੀ ਆਤਮਾ ਮੰਨਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
(70) ਜੋ ਤੱਤਵ (ਵਿਚਾਰ) ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦਾ, ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮਿਥਿਆ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ, ਹੋਰ ਕੌਣ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ? | ਉਹ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਮਿਥਿਆਤਵ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
