________________
ਸਮਣ ਸੂਤਰ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
(630)ਇਹ ਸਭ ਦਰੱਵ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਵਿਚ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਇਕ ਦਰੱਵ ਦੂਸਰੇ ਦਰੱਵ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਨਾਦਿ ਕਾਲ ਤੋਂ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹ ਦਵ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਸੁਭਾਵ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ।
(631)ਧਰਮਾਸਤੀ ਕਾਇਆ ਰਸ ਰਹਿਤ ਹੈ। ਰੂਪ ਰਹਿਤ ਹੈ, ਸਪਰਸ਼ ਰਹਿਤ ਹੈ, ਰੰਧ ਰਹਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦ ਰਹਿਤ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅਲੋਕ ਵਿਚ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਖੰਡ ਹੈ, ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਅਖਿਆਤ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਾਲਾ ਹੈ।
(632) ਜਿਵੇਂ ਇਸ ਲੋਕ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਮੱਛੀਆਂ ਦੇ ਤੌਰਨ ਵਿਚ ਸਹਾਇਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੀ ਧਰਮ ਦਰੱਵ, ਜੀਵ ਅਤੇ ਪੁਦਰਾਲ ਦੇ ਚੱਲਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
| (633)ਧਰਮਾਸਤਿ ਕਾਇਆ ਆਪ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਦੂਸਰੇ ਦਰੱਵਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਤਾਂ ਜੀਵ ਤੇ ਪੁਦਗਲ ਦੇ ਤੁਰਨ ਵਿਚ ਸਹਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਹੀ ਧਰਮਾਸਤਿਕ ਕਾਇਆ ਦਾ ਲੱਛਣ ਹੈ।
(634)ਧਰਮ ਦਰੱਵ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਅਧਰਮ ਦਰੱਵ ਹੈ। ਪਰ ਫਰਕ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਠਹਿਰੇ ਹੋਏ ਜੀਵ ਜਾਂ ਪੁਦਰਾਲਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਠਹਿਰਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
(635) ਜਿਤੇਂਦਰ ਦੇਵ ਨੇ ਆਕਾਸ਼ ਦਰੱਵ ਨੂੰ ਚੇਤਨਾ ਤੋਂ
127
