________________
ਸਮਣ ਸੂਤਰ (558) ਜੋ ਜੀਵ ਅਨਿਵਰਤੀ ਕਰਨ ਗੁਣ ਸਥਾਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਗਾਤਾਰ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੀ ਪਰਿਨਾਮ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਜੀਵ ਨਿਰਮਲ ਧਿਆਨ ਰੂਪੀ ਚਿੰਗਾੜੀਆਂ ਨਾਲ ਕਰਮ ਰੂਪੀ ਜੰਗਲ ਨੂੰ ਭਸਮ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
(559)ਕਬੂੰਬੜੇ ਦੇ ਹਲਕੇ ਰੰਗ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੇਵਲ ਸੂਖਮ ਰਾਗ ਹੀ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਸੂਖਮ ਸਰਾਗ ਜਾਂ ਸੂਖਮ ਸ਼ਾਇ ਸਮਝਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
(560)ਜਿਵੇਂ ਨਿਰਮਲੀ ਫਲ ਨਾਲ ਲੱਗੇ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਸਰਦੀ ਵਿਚ ਸਰੋਵਰ ਦਾ ਪਾਣੀ ਮਿੱਟੀ ਹੇਠਾਂ ਰਹਿ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਸਾਫ਼ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਪੂਰਨ ਮੋਹ ਉਪਸਾਂਤ (ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਨਿਰਮਲ ਪਰਿਨਾਮੀ ਉਪਸ਼ਾਂਤ ਸ਼ਾਇ ਅਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ਦੇ ਹਿੱਲਣ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਉਪਰ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੋਹ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣ ਨਾਲ ਇਹ ਉਪਸਾਂਤ ਸ਼ਾਇ ਮੁਨੀ, ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਕੇ ਸੂਖਮ ਸਰਾਗ ਦਸ਼ਾ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਪਸਾਂਤ ਕਬਾਇ ਤੇ ਕਸ਼ੀਨ ਕਥਾਇ ਵਿਚ ਇਹੋ ਫਰਕ ਹੈ ਕਿ ਉਪਸਾਂਤ ਵਾਲੇ ਦਾ ਮੋਹ ਦੱਬਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੁਸ਼ੀਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਮੋਹ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
(561) ਸੰਪੂਰਨ ਮੋਹ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਚਿੱਤ ਸਫੂਟਿਕ ਮਨੀ ਦੇ ਬਣੇ ਭਾਂਡੇ ਵਿਚ ਰੱਖੇ ਸਾਫ਼ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਰਮਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਵੀਰਾਗ ਦੇਵ ਨੇ ਕਸ਼ੀਨ ਕਸ਼ਾਇ ਨਿਰਗ੍ਰੰਥ ਕਿਹਾ ਹੈ।
113
