________________
ਨੌਵਾ ਅਧਿਐਨ (ਮਹਾਂ ਕਸ਼ਯਪ ਅਰਹਤ ਰਿਸ਼ਿ ਭਾਸ਼ਿਤ)
“ਜਦ ਤੱਕ ਜਨਮ ਹੈ, ਤਦ ਤੱਕ ਕਰਮ ਹੈ, ਕਰਮ ਤੋਂ ਹੀ ਪਰਜਾ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਮਿਅੱਕ ਚਰਿੱਤਰ ਦਾ ਪਾਲਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕਰਮ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ”। ਮਹਾਂ ਕਸ਼ਯਪ ਅਰਹਤ ਰਿਸ਼ਿ ਨੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਫਰਮਾਈਆ ਹੈ।
“ਜਦ ਤੱਕ ਆਤਮਾ ਕਰਮਾ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤਦ ਤੱਕ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਵੀ ਸਮਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਦੇ ਹੱਥ ਦਾ ਛੇਦਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਪੈਰ ਕੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਕੰਨ, ਨੱਕ, ਬੁੱਲ, ਜੀਭ ਦਾ ਛੇਦਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਸਜਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਸਿਰ ਮੁੰਨੀਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਜੀਵ ਕੁੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟੀਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਝਿੜਕੀਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਉਹਨਾ ਦਾ ਕਤਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨੀਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਮਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਚੌਂਹ ਪਾਸੇ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੰਜੀਰ ਤੇ ਸੰਗਲ ਦੇ ਬੰਧਨ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਲਈ ਜਕੜ ਯਾ ਜੋਡ਼ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਕੜੇ ਸੰਕੋਚਨ ਮੋਚਨ ਆਦਿ ਕਸ਼ਟ ਦਿਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਦਿਲ ਉਖਾੜੀਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਦੰਦ ਉਖਾੜੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦਰਖਤ ਦੀ ਸ਼ਾਖ ਨਾਲ ਬੰਨੀਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰੱਸੀ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਲਟਕਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਘਸਿਟੀਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਘਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪੁੰਛ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਚਮੜੀ ਉਦੇੜੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੱਟ ਨਾਂ ਘਾਹ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟ ਕੇ ਜਲਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ, ਕੋਈ ਦਰਿਦਰਤਾ ਦੇ ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੈ। ਕੋਈ ਭੋਜਨ ਦੀ
[17]
