________________
“ਮੋਟੀ ਨਜਰ ਤੋਂ ਜਨਤਾ ਕਦੇ ਕਦੇ ਚੋਰ ਦੀ ਹੀ ਤਾਰਿਫ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੁਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਘਿਰਨਾ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਚੋਰ ਸੰਤ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੰਤ ਚੋਰ”। ॥14॥
“ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਖਣ ਨਾਲ ਕੋਈ ਚੋਰ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਖਣ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਾਧ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ। ਇਸ ਗਲ ਦੀ ਪਹਿਚਾਨ ਉਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਅਪਣੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸਰਵਗ ਪਰਮਾਤਮਾ ਜਾਣਦੇ ਹਨ”। ॥15॥
“ਜੇ ਮੈਂ ਅਸਾਧੂ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਾਧੂ ਮੰਨ ਕੇ ਦੂਸਰੇ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਮੇਰੀ ਆਤਮਾ ਅਸੰਜਮੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦੀ ਮਿਠੀ ਭਾਸ਼ਾ ਮੈ ਨੂੰ ਸੰਜਮੀ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਦੀ”। ॥16॥
“ਜੇ ਮੈਂ ਨਿਰਗ੍ਰੰਥ (ਜੈਨ ਸਾਧੂ) ਹਾਂ ਤੇ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਇੱਜਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕਰੋਧ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੀ ਆਤਮਾ ਸਮਾਧੀ (ਆਤਮਿਕ ਸੁਖ) ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ”। ॥17॥
“ਉਲੂ ਜਿਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰੇ ਅਤੇ ਕਾਂ ਜਿਸ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਅਜਿਹੀ ਨਿੰਦਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦੋਹੇਂ ਹੀ ਹਵਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉੱਡ ਜਾਦੀਆਂ ਹਨ”। ॥18॥
“ਅਗਿਆਨੀ ਜਿਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਜਿਸ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਜਿਹੀ ਨਿੰਦਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਇਸ ਛਲਵਾਨ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ”। ॥19॥
“ਜੋ ਭਾਵ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਜਾਂ ਜਿਸ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ ਉਸ ਸਦਭਾਵ ਜਾਂ ਘਾਟ ਲੋਕ ਵਿੱਚ ਸੁਭਾਵਕ ਹੀ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਮ੍ਰਿਤ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਹਿਰ ਵੀ ਹੈ। ਚੰਦ, ਸੂਰਜ, ਅੰਧੇਰਾ, ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਸਭ ਕੁੱਝ ਅਪਣੇ ਸੁਭਾਵ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹਨ”। #20-21||
[10]
