________________
ਤੀਸਰਾ ਅਧਿਐਨ (ਦੇਵਲ ਅਰਹਤ ਰਿਭਾਸ਼ਿਤ)
“ਸਾਰੇ ਲੇਪਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ। ਲੇਪਾਂ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆਂ ਆਤਮਾ, ਅਨੇਕਾਂ ਜਨਮ, (ਜੂਨੀ) ਦੇ ਡਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਕੇ ਚਾਰ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ, ਸ਼ਿਵ, ਅਚਲ, ਅਤੁਲ, ਪੁਨਰਭਵ ਅਤੇ ਪੁਨਰਗਮਨ ਰਹਿਤ ਸ਼ਾਸਵਤ ਸਥਾਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
“ਲੇਪਾਂ ਰਹਿਤ ਆਤਮਾ ਸਾਰੀਆਂ ਵਾਸਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਮੇਲ ਮਿਲਾਪ ਅਤੇ ਸੱਭ ਸੁਨੇਹਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਸਾਰੀਆਂ ਅਸ਼ੁਭ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਕੇ, ਕਰੋਧ, ਮਾਨ, ਮਾਇਆ ਅਤੇ ਲੋਭ ਦੇ ਸਭ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਵਾਸ਼ਦਾਨ (ਕਪੜੇ ਪਹਿਨਨਾ) ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਕੇ, ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀਆਂ ਪਾਪਕਾਰੀ ਵਿਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਢੱਕ ਕੇ, ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸਾਰੀਆਂ ਵਾਸਨਾਵਾਂ, ਸਾਰੇ ਸਥਾਨਾ (ਅੰਦਰਲੇ, ਬਾਹਰਲੇ) ਸਾਰੇ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ (ਠ) ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਸਭ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਵਿਆਪਤ ਹੋਕੇ ਸਭ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਲੇਪਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਵਾਂਗਾ” ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਸਿਤ ਦੇਵਲ ਅਰਹਤ ਰਿਸ਼ ਨੇ ਆਖਿਆ।
“ਰਾਗ ਵੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਸੀ ਆਤਮਾ ਸੂਖਮ ਅਤੇ ਸਬੂਲ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਪਾਪ ਕਰਮਾਂ ਵਿਚ ਲਿੱਬੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ॥1॥
“ਜੋ ਸਾਧਕ ਥੋੜਾ ਜਿਆਦਾ ਪਰਿਹਿ ਹਿਣ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹਿਸਥੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮਮਤਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਾਪ ਕਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਬੜਦਾ ਹੈ। ॥2॥
“ਜੋ ਅਪਣੇ ਜਾਂ ਦੂਸਰੇ ਦੇ (ਸੁਤੇ) ਕਰੋਧ ਨੂੰ ਜਗਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਨਮਿਤ (ਕਾਰਨ) ਆਤਮਾ ਪਾਪ ਕਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਬੜੀਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ॥3॥
[5]
