________________
ਤੱਦ ਉਸ ਨਸ਼ਿਧ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਅਪਣੇ ਮਹਿਲਾਂ ਉਪਰ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਜਨਤਾ ਰਾਹੀਂ ਹੋ ਰਹੇ ਸ਼ੋਰ ਨੂੰ ਸੁਣੀਆ ਉਹ ਵੀ ਜਮਾਲੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ (ਭਗਵਾਨ ਅਰਿਸ਼ਟਨੇਮੀ) ਦੇ ਕੋਲ ਪੁੱਜਾ ਅਤੇ ਧਰਮ ਤੱਤਵ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਧਾਰਨ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਅਰਿਸ਼ਟਨੇਮੀ ਨੂੰ ਬੰਦਨਾ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਕੇ ਆਖਿਆ, “ਹੇ ਭਗਵਾਨ! ਮੈਂ ਨਿਰਥ ਪ੍ਰਵਚਨ ਤੇ ਸ਼ਰਦਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਚਿਤ ਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰਥੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਸ਼ਾਵਕ ਧਰਮ ਸਵਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਮਹਿਲਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ॥7॥
ਉਸ ਕਾਲ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਅਰਿਹੰਤ ਭਗਵਾਨ ਸ਼੍ਰੀ ਅਰਿਸ਼ਟਨੇਮੀ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਚੈਲੇ ਵਰਦਤ ਨਾਂ ਦੇ ਮੁਨੀ, ਜੋ ਬੜੇ ਸ਼ਰਲ ਸੁਭਾਵ ਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਵੀ ਭਗਵਾਨ ਨਾਲ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨਿਸ਼ਧ ਕੁਮਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ, ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾ ਜਾਗਰਤ ਹੋਈ। ਉਹ ਭਗਵਾਨ ਦੀ ਭਗਤੀ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, “ਹੇ ਭਗਵਾਨ! ਇਹ ਨਿਸ਼ਧ ਕੁਮਾਰ ਸਭ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਮਨ ਚਾਹਿਆ ਰੂਪ ਮਿਲੀਆ ਹੈ, ਇਹ ਸੁੰਦਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਸ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਮਨਮੋਹਣੀ ਹੈ ਇਹ ਸਭ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਰੂਪ ਮਨਮੋਹਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਰਲ ਹੈ, ਸ਼ਰਲਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਹ ਪ੍ਰਿਆ ਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਰੂਪ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਹੇ ਭਗਵਾਨ! ਇਸ ਨਿਸ਼ਧ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਮਨੁੱਖਾਂ ਸੰਬੰਧੀ ਗਿੱਧੀ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ, ਕਿਵੇਂ ਇਹ ਇਸ ਦਾ ਸਵਾਮੀ ਬਣਿਆ। ਇੱਥੇ ਸਾਰੇ ਉਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜੋ ਸੁਰਿਆਂਭ ਦੇਵ ਦੀ ਰਿੱਧੀ ਵਾਰੇ ਗੋਤਮ ਸਵਾਮੀ ਨੇ ਪੁੱਛੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਵਰਦਤ ਨੇ ਪੁੱਛੇ
ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਵਰਦਤ! ਉਸ ਕਾਲ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਜੰਬੂ ਦੀਪ ਦੇ ਭਰਤ ਖੰਡ ਅੰਦਰ ਰੋਹਤਕ ਨਾਂ ਦਾ ਨਗਰ ਸੀ। ਜੋ ਧਨ ਅਨਾਜ ਨਾਲ
- 109 -
