________________
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਂਵੀਰ ਅਜੇਹੇ ਹੀ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਸਨ । ਉਹ | ਕੇਵਲ ਮਨੁਖੀ-ਕਲਿਆਣ ਦੇ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਵਿਸ਼ਵਕਲਿਆਣ ਦੇ ਲਈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮਾਤਰ ਦੇ ਕਲਿਆਣ ਲਈ ਚਲੇ ਸਨ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਮੌਤ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਹਿੰਸਕ ਤੋਂ ਹਿੰਸਕ ਜੰਤੂਆਂ ਦੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਦੇ ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਦ-ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੇ । ਇਹ ਮਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਧਨਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਚੁਕਿਆ ਸੀ । ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੰਡ ਕੌਸ਼ਿਕ ਨਾਗ ਦਾ ਕਲਿਆਣ ਕੀਤਾ । ਘਟਨਾ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ :| ਭਗਵਾਨ ‘ਦੁਈਜੰਤ ਤਪੱਸਵੀ ਦੇ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿਚ ਚੌਪਾਸਾ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਸ਼ਵੇਤਾਮਵੀ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਉਸ ਸੁੰਦਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਇਧਰ-ਉਧਰ ਚਹੁੰ ਪਾਸੇ ਕ੍ਰਿਤੀ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਖਿਲਰੀ ਪਈ ਸੀ । ਭਗਵਾਨ ਦੇ ਤਪ-ਤੇਜ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਾਲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਚਾਨਣ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਫੈਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਗਵਾਨ ਆਤਮਾ ਦੀ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਝੂਮਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ । | ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਕੁਝ ਮੁਸਾਫਿਰ ਮਿਲੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭੂ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ :
“ਪ੍ਰਭੂ ਇਧਰ ਨਾ ਜਾਵੇ । ਇਧਰ ਕੁਝ ਦੂਰ ਝਾੜੀਆਂ ਵਿਚ ਚੰਡ-ਕੋਸ਼ਿਕ ਸੱਪ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਜ਼ਹਿਰ | ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹਨ । ਦੇਖਣ ਨਾਲ ਹੀ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਦੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰੀਲਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ।
[ ੨੧ ]
