________________
| ਜੀਵ-ਹਿੰਸਾ ਆਪਣੀ ਹਿੰਸਾ ਹੈ । ਜੀਵ-ਦਿਆ ਆਪਣੀ ਦਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਸੱਚੇ ਸਾਧੂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਹਿੰਸਾ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕੀਤਾ ਹੈ ।
(ਭਗਤਗਿਆ। | ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਸੱਚਾ, ਸੁਖ, ਪ੍ਰਭਤਾ, ਸਹਿਜ ਸੁੰਦਰਤਾ, ਅਰੋਗਤਾ ਅਤੇ ਸੁਭਾਗ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਉਹ ਅਹਿੰਸਾ ਦੇ ਹੀ ਫਲ ਹਨ । | ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੁਮੇ ਤੇ ਉੱਚੀ ਆਕਾਸ਼ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕੋਈ ਦੂਜੀ ਨਹੀਂ ਉਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਹ ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਮੰਨੋ ਕਿ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਅਹਿੰਸਾ ਵਧਕੇ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਹੀਂ । (ਭਗਤਗਿਆ}
ਚੋ ਜਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਦੁਖ ਭੈੜਾ ਲਗਦਾ ਹੈ । ਉਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਖ ਭੈੜਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਇਹੋ ਸਮਝਕੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਜਿਹਾ ਸਤਿਕਾਰ ਤੇ ਦਿਆ ਕਰੋ ।
(ਭਗਤਗਿਆ) ' ਚ ਇਹ ਜੀਵ ਹਿੰਸਾ ਦੀ ਗੱਠ ਹੈ ਅਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ | ਬੰਧਨ ਹੈ । ਇਹੋ ਮੋਹ ਹੈ । ਇਹੋ ਮਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹੋ ਨਰਕ ਹੈ ।
(ਆਚਾਰਾਂਗ)
( ਸੱਚ : ਬੁੰਡ ਮਨੁਖ ! ਸੱਚ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ! ਜੇ ਵਿਦਵਾਨ ਹੈ
[ ੧੨੫ ]
