________________
ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਅਨੁਸਾਰ ਪੁੱਤਰ ਰਹਿਤ ਰਾਜੇ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਚੁਨਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਾਹੀ ਘੋੜਾ ਛੱਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਰਾਜੇ ਦੇ ਵਜੀਰ ਚੱਲਦੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਲ ਘੋੜਾ ਜਾ ਕੇ ਰੁਕਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਜਾ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਅਨੁਸਾਰ ਘੋੜਾ ਛੱਡਿਆ ਗਿਆ। ਘੋੜਾ ਸਾਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਘੁੰਮ ਕੇ ਮੂਲ਼ਦੇਵ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਰੁੱਕ ਗਿਆ। ਪਰਜਾ ਅਤੇ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਜਾ ਮੰਨ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਰਾਜ ਤਿਲਕ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਾਜਾ ਬਣਦੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਮੂਲਦੇਵ ਨੇ ਉਸ ਰਾਹੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੂਲਦੇਵ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਉਪਕਾਰੀ ਮੰਨਦਾ ਸੀ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਉਸ ਲਈ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਪਦ ਸੋਚਿਆ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਉਸ ਯਾਤਰੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਕੇ, ਮੂਲ਼ਦੇਵ ਨੇ ਉਜੈਨੀ ਦੇ ਰਾਜਾ ਨਾਲ ਚੰਗੇ ਸਬੰਧ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਵਦੱਤਾ ਵੇਸ਼ਿਆ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਦੋਵੇਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ।
ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਵਿਉਪਾਰ ਲਈ ਘੁੰਮਦਾ ਅਚਲ ਵੀ ਵੇਨਾਤੱਟ ਨਗਰ ਆ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਰਾਜਾ ਮੂਲਦੇਵ ਦੇ ਸਿਪਾਹਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਟੈਕਸ ਨਾ ਦੇਣ ਕਾਰਨ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਮੂਲਦੇਵ ਕੋਲ ਲੈ ਆਏ। ਰਾਜਾ ਮੂਲਦੇਵ ਨੇ ਅਚਲ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਹੈ?” ਅਚਲ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਨੂੰ ਕੌਣ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਕੀ ਆਪ ਰਾਜਾ ਹੋ!” ਰਾਜਾ ਮੂਲਦੇਵ ਨੇ ਕਿਹਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖ ਲਵੋ ਮੈਂ ਉਹੀ ਮੂਲ਼ਦੇਵ ਹਾਂ। ਅਜਿਹਾ ਆਖ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਪੁਰਾਣਾ ਵੈਰ ਭੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਅਚਲ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪ ਰਾਜ ਪਾਟ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ।
ਇੱਕ ਰਾਤ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਗਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਮੂਲਦੇਵ ਨੇ ਕਿਸੇ ਚੋਰ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ, ਚੋਰ ਮੌਤ ਦੇ ਕਰੀਬ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਬਾਲ ਬਾਲ ਬਚ ਗਿਆ। ਇਹ ਸਭ ਤਪਸਵੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਸੁਪਾਤਰ ਦਾਨ ਦਾ ਹੀ ਫਲ ਸੀ ਕਿ ਮੂਲ਼ਦੇਵ ਰਾਜਾ ਬਣਿਆ। ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ [34]
