________________
ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫਲ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਅਚਾਰਿਆ ਨੇ ਉਹ ਭੋਜਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਭੋਜਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਨਿਰਦੋਸ ਭੋਜਨ ਹੀ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ਸਾਰਥਵਾਹ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਮਹਾਰਾਜ! ਆਪ ਦੇ ਨਿਯਮ ਬਹੁਤ ਕਠੋਰ ਹਨ ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਾਂਗਾ”। ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਕਾਫਲਾ ਅੱਗੇ ਚੱਲਿਆ, ਦੁਰਗਮ ਰਾਹ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਇੱਕ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਰਖਾ ਕਾਰਨ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਚਿੱਕੜ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸਭ ਨੇ ਉਸ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਗੁਜਾਰਨ ਦਾ ਨਿਸਚੈ ਕੀਤਾ। ਅਚਾਰਿਆ ਨੇ ਵੀ ਵਰਖਾ ਰੁੱਤ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾ ਚੋਮਾਸਾ ਕਰਨ ਦਾ ਨਿਸਚੈ ਕੀਤਾ। ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਰੁਕਣ ਕਾਰਨ ਭੋਜਨ ਸਮਗਰੀ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਈ। ਸਾਰਥਵਾਹ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਕੰਦਮੂਲ ਆਦਿ ਫਲ ਚੁਣ ਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜਾਰਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।
ਇੱਕ ਰਾਤ ਸਾਰਥਵਾਹ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕਾਫਲੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੁੱਖੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ? ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅਚਾਰਿਆ ਧਰਮ ਘੋਸ਼ ਦੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ, ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਭੋਜਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸਵੇਰਾ ਹੋਇਆ। ਸਾਰਥਵਾਹ ਅਚਾਰਿਆ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਗੁਫਾ ਵੱਲ ਆਇਆ ਉਹ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਸਾਰੇ ਮੁਨੀ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਆਸਨਾ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਆਗਮਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੁੱਝ ਧਿਆਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਾਰਥਵਾਹ ਨੇ ਬੰਦਨਾ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਕੇ ਅਚਾਰਿਆ ਤੋਂ ਖਿਮਾ ਮੰਗੀ ਤੇ ਫਿਰ ਬੜੀ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਆਖਿਆ, “ਗੁਰੂ ਦੇਵ! ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪਧਾਰੋ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਣ ਯੋਗ ਭੋਜਨ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਆਖ ਕੇ ਸੇਠ ਆਪਣੇ ਠਿਕਾਣੇ ਪਰ ਚਲਾ ਗਿਆ” ਸੇਠ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਚਾਰਿਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋ ਚੇਲਿਆ ਨੂੰ ਭਿਕਸ਼ਾ ਲਈ ਭੇਜਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੇਠ [27]
