________________
ਸਭ ਕੁਝ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਤੱਪ ਤੇਜ ਦਾ ਸੂਰਜ ਸਾਫ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਰਾਜਹਿ ਨਗਰੀ ਪਧਾਰੇ। ਰਾਜਾ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ਨੇ ਬੰਦਨਾ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਧਰਮ ਉਪਦੇਸ਼ ਸੁਣਿਆ। ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, “ਭਗਵਾਨ! ਆਪ ਦੇ 14000 ਸਾਧੂਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਹੜੇ ਸਾਧੂ ਵੱਧ ਤੱਪਸਵੀ ਹਨ ਅਤੇ ਤੱਪ ਰਾਹੀਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਖਾਤਮਾ (ਨਿਰਜਰਾ) ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ’’ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਹੇ ਸ਼੍ਰੇਣਿਕ ! ਨਿਸ਼ਚੈ ਹੀ ਮੇਰੇ 14000 ਸਾਧੂਆਂ ਵਿੱਚੋ ਮਹਾਂ ਤੱਪਸਵੀ ਅਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਨਿਰਜਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਮਾਤਰ ਸਾਧੂ ਧੰਨਾ ਮੁਨੀ (ਅਨਗਾਰ) ਹੈ, ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ।
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਮੁੱਖ ਤੋਂ ਧੰਨਾ ਮੁਨੀ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਸੁਣ ਕੇ, ਰਾਜਾ ਣਿਕ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਲਈ ਗਏ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਰਾਹੀਂ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਗੱਲ ਧੰਨਾ ਮੁਨੀ ਨਾਲ ਕੀਤੀ। ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਸੁਣ ਕੇ ਵੀ ਧੰਨਾ ਮੁਨੀ ਸਮਭਾਵ ਵਿੱਚ ਰਹੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲਗਾਉ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਤੱਪ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਰਾਤ ਧੰਨਾ ਮੁਨੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰ ਆਇਆ, ਤੱਪ ਕਾਰਨ ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਸੁਕ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਧਰਮ ਕ੍ਰਿਆ ਕਰਨ ਤੋਂ ਅਸਮਰਥ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਠੀਕ ਹੈ, ਕਿ ਮੈਂ ਰਾਜਗਿਰੀ ਨਗਰੀ ਦੇ ਵਿਪਲਾਚਲ ਪਰਬਤ ‘ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਸਮਾਧੀ ਮਰਨ ਹਿਣ ਕਰਾਂ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਧੰਨਾ ਮੁਨੀ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਸਮਾਧੀ ਮਰਨ ਹਿਣ ਕੀਤਾ। ਨੌ ਮਹੀਨੇ ਸੰਜਮ ਪਾਲ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚ ਸਵਰਗ ਦੇ ਸਰਵਾਰਥਸਿੱਧ ਦੇਵ ਵਿਮਾਨ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਲਿਆ।
[148]
