________________
| 22
ਮਹਾਂਸਤੀ ਮਨੋਰਮਾ ਜਿਵੇਂ ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਜੀਵਨ ਚਰਿਤਰ ਵਿੱਚ ਵਰਨਣ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੋਰਮਾ ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਸ਼ੀਲਵਤੀ ਇਸਤਰੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਚਰਿਤਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਭਰੋਸਾ ਸੀ। ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੀ ਧਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਹਰ ਧਾਰਮਿਕ ਕ੍ਰਿਆ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੀ ਸੀ। ਜਦ ਸੇਠ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਅਭੈ ਰਾਣੀ ਦੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਲੋਕ ਮਨੋਰਮਾ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਆਖਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।
ਮਨੋਰਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਸੀ, ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਸੂਰਜ ਭਾਵੇਂ ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਵੱਲੋਂ ਚੜ੍ਹ ਜਾਵੇ, ਸਮੁੰਦਰ ਵੀ ਕਦੇ ਅਪਣੀ ਸੀਮਾ ਪਾਰ ਕਰ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਮੇਰਾ ਪਤੀ ਕਦੇ ਵੀ ਪਰਾਈ ਇਸਤਰੀ ਦਾ ਚਿੰਤਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਇਹ ਸਭ ਦੋਸ਼ ਕਿਸੇ ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ਹਨ। ਇਹ ਆਸਮਾਨ ਦੇ ਬਦਲ ਹਨ, ਜਦ ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ ਦੀ ਹਵਾ ਚੱਲੇਗੀ ਤਾਂ ਇਹ ਅਪਣੇ ਆਪ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਹਾਂਗੀ।
ਮਨੋਰਮਾ ਦੀ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ। ਮਨੋਰਮਾ ਅਪਣੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਪੱਕੀ ਅਤੇ ਸ਼ੰਕਾ ਰਹਿਤ ਬਣੀ ਰਹੀ। ਸਿਟੇ ਵਜੋਂ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਆਕਾਸ਼ਵਾਣੀ ਹੋਈ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕੀਤੀ ਰਾਜੇ ਰਾਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਸੂਲੀ ਸੰਘਾਸਨ ਬਣ ਗਈ। ਇਸ ਘਟਨਾ ਕਾਰਨ ਚੰਪਾਪੂਰੀ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਪਾਸੇ ਮੰਗਲ ਛਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਨੋਰਮਾ ਦੇ ਸ਼ੀਲ ਧਰਮ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਜੱਗ ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੋ ਗਈ।
[98]
