________________
ਪਾਰਸ਼ਵ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਤੱਪਸਵੀ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਤੁਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਲੱਕੜਾਂ ਨੂੰ ਬਾਲ ਕੇ ਕਿਉਂ ਜੀਵ ਹਿੰਸਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਤੱਪਸਵੀ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ, “ਤੁਸੀਂ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ ਸਾਡੇ ਧਰਮ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ? ਅਸੀਂ ਪੰਚ ਅਗਨੀ ਤੱਪ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਜੀਵ ਹਿੰਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। | ਫੇਰ ਪਾਰਸ਼ਵ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਅਪਣੇ ਨੋਕਰਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ, “ਇਹ ਜੋ ਵੱਡੀ ਲੱਕੜ ਜਲ ਰਹੀ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਵਧਾਨੀ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਕੱਡੋ ਉਸ ਵਿੱਚ ਇਕ ਨਾਗ ਜਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲਕੜੀ ਨੂੰ ਚੀਰ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਨਾਗ ਅੱਧ ਜਲੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਤੜਫਦਾ ਨਿਕਲੀਆ। ਪਾਰਸ਼ਵ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਮਕਾਰ ਮਹਾ ਮੰਤਰ ਸੁਣਾਇਆ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਪੀੜਾ ਸਹਿਨ ਦਾ ਮਹੱਤਵ ਸਮਝਾਇਆ। ਪਾਰਸ਼ਵ ਕੁਮਾਰ ਤੋਂ ਮੰਤਰ ਸੁਣ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਥੋੜੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਤੜਫਦੇ ਨਾਗ ਨੇ ਪ੍ਰਾਣ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤੇ। ਇਹ ਹੀ ਨਾਗ ਮਰ ਕੇ ਧਰਨੇਦਰ ਨਾਉਂ ਦਾ ਨਾਗ ਕੁਮਾਰਾਂ ਦਾ ਸਵਾਮੀ ਬਣਿਆ।
| ਇਸ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਰਸ਼ਵ ਕੁਮਾਰ ਦਾ ਮਨ ਦੁੱਖੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਅੱਜ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੀਤੇ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਉਂ ਤੇ, ਕੀਤੇ ਤੱਪਸੀਆ ਦੇ ਨਾਉਂ ਤੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਅਗਿਆਨ ਨਾਲ ਭਰੀਆ ਕ੍ਰਿਆ ਕਾਂਡ ਪਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਿਆ ਦੀ ਥਾਂ ਹਿੰਸਾ, ਤੱਪ ਦੀ ਥਾਂ ਕਰੋਧ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਹੀ ਮੁੱਖ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪਾਰਸ਼ਵ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਸੱਚੇ ਧਰਮ ਦਾ ਗਿਆਨ ਕਰਵਾਉਣ ਦੇ ਲਈ 30 ਸਾਲ ਦੀ ਭਰੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਦਿਖਿਆ ਲਈ ਅਤੇ ਤੱਪ ਧਿਆਨ ਸਾਧਨਾ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। | ਇੱਕ ਵਾਰ ਭਗਵਾਨ ਪਾਰਸ਼ਵ ਨਾਥ ਅਹਿਛੱਤਰ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਧਿਆਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਤੱਦ ਉਸੇ ਕਮਠ ਤਾਪਸ ਦਾ ਜੀਵ ਮਰ ਕੇ ਜੋ ਅਸੁਰ ਕੁਮਾਰ ਦੇਵ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਪਾਰਸ਼ਵ ਨਾਥ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼, ਵੈਰ ਭਾਵਨਾ ਜਾਗ ਉੱਠੀ। ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਭੰਗ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਇਟਾਂ ਦੀ ਬਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਫੇਰ ਮਿੱਟੀ ਭਰੀ ਹਨੇਰੀ ਚਲਾਈ। ਉਸ ਨੇ ਮੁਸਲਾਧਾਰ ਬਾਰਸ਼ ਰਾਹੀਂ ਪਾਰਸਵ ਨਾਥ ਨੂੰ
