________________
ਖਰਦੀ-ਵੇਚ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਬੋਲਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ। ॥੪੬॥
ਧੀਰ ਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਸਥ ਨੂੰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਆਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ” ਬੈਠੋ ਆਵੋ ! ਇਹ ਕੰਮ ਕਰੋ। ਸੋ ਜਾਵੋ, ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਵੋ ਇਹ ਸਭ ਜੀਵ ਉਪਘਾਤ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਨ, ਇਹ ਪਾਪਕਾਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ। ॥੪੭॥
ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਭੀੜ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਸਾਧੂ ਸਾਧੂ ਨਾਂਉ ਹੇਠ ਬੁਲਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਜਿਹੇ ਅਸਾਧੂ ਨੂੰ ਸਾਧੂ ਨਾਂ ਆਖੇ ਪਰ ਮੋਕਸ਼ ਮਾਰਗ ਦੇ ਸਾਧਕ ਨੂੰ ਸਾਧੂ ਆਖੇ। ॥੪੮॥
ਗਿਆਨ ਦਰਸ਼ਨ ਸਹਿਤ ਸੰਜਮ ਤੇ ਤਪ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਅਜਿਹੇ ਸੰਜਮ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਸਾਧੂ ਆਖੇ ਪਰ ਭੇਖ ਧਾਰੀ ਨੇ ਸਾਧੂ ਨਾਂ ਆਖੇ। ॥੪੯॥
ਦੇਵ, ਮਨੁੱਖਾਂ ਜਾਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਕਿਸ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਕਿਸ ਦੀ ਹਾਰ ਹੋਵੇ” ਅਜਿਹੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਸਾਧੂ ਪ੍ਰਯੋਗ ਨਾਂ ਕਰੇ। ॥੫੦॥
ਗਰਮੀ ਦੀ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਹਵਾ, ਵਰਖਾ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਰਖਾ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਠੰਡ, ਤਾਪ, ਰਕਸਨ, ਸਕਾਲ, ਉਪਦਰਵ ਰਹਿਤ ਸਮਾਂ ਕਦ ਆਵੇਗਾ ਜਾਂ ਇਹ ਸਮਾਂ ਕਦ ਬੰਦ ਹੋਵੇਗਾ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਆਖੇ। ਅਜਿਹਾ ਆਖਣ ਨਾਲ ਅਧਿਕਰਨ ਆਦਿ ਦੋਸ਼, ਪ੍ਰਾਣੀ ਪੀੜਾਂ ਅਤੇ ਆਰਤ ਧਿਆਨ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ॥੫੧॥
ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬੱਦਲ, ਅਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਆਦਿ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਇਹ ਨਾਂ ਆਖੇ “ਇਹ ਦੇਵਤਾ ਹੈ, ਇਹ ਬੱਦਲ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਵਰਖਾ ਹੋਈ ਹੈ ਮੇਘ, ਅਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਦੇਵਤਾ ਆਖਣ” ਮਿੱਥਿਆ ਅਤੇ ਤਲਪਤ ਆਦਿ ਦੋਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
॥੫੨॥
