________________
ਮਰਨ ਦਾ ਕਾਰਣ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਅੰਗ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਸੋਲੇਸ਼ੀ (ਕੰਪਨ ਰਹਿਤ) ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ॥੨੩॥
ਜਦ ਮਨ-ਬਚਨ ਕਾਇਆ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨ ਯੋਗਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਸ਼ੈਲੇਸ਼ੀ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦਾ ਕਾਰਣ ਕਰਮਾ ਨੂੰ ਖਪਾ ਕੇ ਕਰਮ ਰਹਿਤ ਪੁਰਸ਼ ਸਿਧ ਗਤਿ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਦੇ ਉਪਰ, ਸਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ॥੨੪॥
ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਕਰਕੇ ਜਰਨ ਰਹਿਤ ਹੋ ਕੇ ਸਿਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ (ਅੰਤਮ ਭਾਗ ਤੇ) ਸਿੱਧ ਹੋਕੇ ਸਾਸਵਤ ਪਦਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ॥੨੫॥
ਸ਼ਬਦ ਆਦਿ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਸੁਖ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਵਾਲੇ, ਸੁਖਾ ਦੇ ਲਈ ਬੇਕਰਾਰ ਖਾ ਪੀ ਕੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਪਏ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਬਿਨਾਂ ਕਾਰਣ ਹੱਥ, ਪੈਰ, ਮੂੰਹ, ਦੰਦ ਆਦਿ ਅੰਗ ਨੂੰ ਧੋ ਕੇ ਸਾਫ਼ ਕਰਕੇ ਰੱਖਨ ਵਾਲੇ, ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਬੇਕਾਰ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਗਤਿ ਮਿਲਨ ਕਠਿਨ ਹੈ। ॥੨੬॥
ਤੱਪ ਗੁਣਾ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ਰੇਸ਼ਟ, ਮੋਕਸ਼ ਮਾਰਗ ਵਿੱਚ ਬੁੱਧੀ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਤੇ ਸੰਜਮ ਕ੍ਰਿਆ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ, ੨੨ ਪਰਿਸ਼ੈ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਜਿਨੇਸ਼ਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਨ ਕਰਕੇ ਮੋਕਸ਼ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ
ਹਨ। ॥੨੭॥
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਹਾਂ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ੧੨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਤਪ ਤੇ ੧੭ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸੰਜਮ ਤੇ ਖਿੱਮਾ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮਚਰਜ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਉਹ ਆਖਰੀ (ਬੁਢਾਪੇ) ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੰਜਮ ਮਾਰਗ ਤੇ ਚੱਲਦੇ ਹੋਏ ਦੇਵ ਵਿਮਾਨਾ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ॥੨੮॥
ਲਗਾਤਾਰ ਜਤਨਾ ਰਖਦੇ ਹੋਏ ਸਮਿਅਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਪੁਰਸ਼ ਕਠਿਨਤਾ ਨਾਲ ਗੁੰਮ ਲਕੇ ਵਾਲੇ ਚਰਿੱਤਰ (ਸਾਧੂ ਜੀਵਨ) ਨੂੰ ਪਾਕੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਚੱਖੇ
