________________
ਦਸਵੇਂਕਾਲਿਕ ਸੂਤਰ
ਪਹਿਲਾ ਅਧਿਐਨ (ਦਰੂਮ ਪੁਸ਼ਪਿਕਾ)
ਅਹਿੰਸਾ (ਜੀਵ ਦਿਆ) ਸੰਜਮ ਤੇ ਤਪ ਰੂਪ, ਸਰਵੱਗਾਂ ਰਾਹੀਂ ਫੁਰਮਾਇਆ ਧਰਮ ਸਭ ਮੰਗਲਾਂ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਮੰਗਲ ਹੈ ਜਿਸ ਪੁਰਸ਼ ਦਾ ਮਨ ਸਦਾ ਅਜਿਹੇ ਧਰਮ ਵਿਚ ਲਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵਰਗਾਂ ਦੇ ਇੰਦਰ ਸਮੇਤ ਸਾਰੇ ਦੇਵਤੇ ਨਮਸ਼ਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ॥੧॥
ਜਿਵੇਂ ਭੋਰਾਂ ਬਾਗ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਰਸ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਤ੍ਰਿਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਟ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦਾ।
॥੨॥
ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮਨੁੱਖ ਲੋਕ ਵਿੱਚ ਗੁਜਰਨ ਵਾਲਾ ਸਾਧੂ, ਪਰਿਗ੍ਰਹਿ ਤਿਆਗੀ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਥੋੜਾ ਅਤੇ ਦੋਸ਼ ਰਹਿਤ ਭੋਜਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ, ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਤ੍ਰਿਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਗ੍ਰਹਿਸਥਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ। ॥੩॥
“ਅਸੀਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਭੋਜਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਾਂਗੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜੀਵ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਨਾਂ ਹੋਵੇ, ਜਿਵੇਂ ਭੋਰਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਾਧੂ ਗ੍ਰਹਿਸਥਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ॥੪॥
ਭੋਰੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗ੍ਰਹਿਸਥਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਰਹਿਤ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਗਿਆਨੀ ਕੁਲ ਆਦਿ ਦੇ ਬੰਧਨ ਤੋਂ ਰਹਿਤ, ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਜੋ ਪੁਰਸ਼ (ਸਾਧੂ) ਹੁੰਦਾ ਹੈ+ ਉਸ ਸਾਧੂ ਅਖਵਾਉਣ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ ।ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੈਂ ਆਖਦਾ ਹੈ। ॥੫॥
