________________
ਅੱਗ ਜਲਾਈ ਹੋਈ ਸੀ । ਉਹ ਲੋਕ ਸਵੇਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖਿਸਕ ਗਏ । ਅੱਗ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਲ ਰਹੀ ਸੀ । ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਮਗਨ ਸਨ । ਅਚਾਨਕ ਇਕ ਤੇਜ਼ ਹਵਾ ਆਈ । ਅੱਗ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਪੈਰਾ ਵੱਲ ਵੱਧ ਗਈ। ਇਸ ਅੱਗ ਕਾਰਣ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਪੈਰ ਝੁਲਸ ਗਏ । ਇਹ ਅਗਨੀ ਕਾਂਡ ਵੇਖ ਕੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਉਥੋ ਭੱਜ ਗਿਆ
ਦੁਪਿਹਰ ਸਮੇਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੰਗਲਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਾਸਦੇਵ ਦੇ ਮੰਦਰਾ ਵਿਚ ਠਹਿਰੇ । ਨੰਗਲਾ ਤੋਂ ਆਵੱਤਾ ਬਲਦੇਵ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਠਹਿਰੇ। ਅਵੱਤਾ ਤੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਅਤੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਚੋਰਾਏ ਸਨੀਵੇਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਕਲੂੰਬਕਾ ਸਨੀਵੇਸ਼ ਵਿਖੇ ਪਹੁੰਚੇ । ਕਲਬੂੰਕਾ ਵਿਖੇ ਮੇਘ ਅਤੇ ਕਾਲਹਸਤੀ ਦੋ ਡਾਕੂ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ । ਉਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਜਿਮੀਂਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਡਾਕੇ ਮਾਰਦੇ ।ਇਕ ਵਾਰ ਕਾਲਹਸਤੀ ਡਾਕਾ ਮਾਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਰਾਹ ਵਿਚ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਤੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਮਿਲੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ, “ ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ ? ” ਕੋਈ ਉੱਤਰ ਨਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਉਸਨੇ ਕਾਫੀ ਮਾਰ ਕੁੱਟ ਕੀਤੀ । ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮੇਘਾ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚਿਆ । ਉਸਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਪਛਾਣ ਲਿਆ ।ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਤੋਂ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਣ ਲਗੇ ।
ਇਥੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਅਜੇ ਕਾਫੀ ਬਕਾਇਆ ਹੈ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਨਿਰਜਰਾ (ਝਾੜਨਾ) ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਅਨਾਰੀਆ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ।
ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਰਾਡ ਭੂਮੀ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ । ਇਸ ਸਮੇਂ ਅਨਾਰਜ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਣਗਣਿਤ ਤਕਲੀਫਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੇਇਜਤੀ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਮਾਰਿਆ ਕੁਟਿਆ ਗਿਆ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਿਛੇ ਕੁੱਤੇ ਛੱਡ ਦਿਤੇ ਗਏ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਾੜਾਂ ਤੋਂ ਗਿਰਾਇਆ ਗਿਆ । ਆਪ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਕਲੀਫਾਂ ਨੂੰ ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਸਹਾਰਦੇ ਰਹੇ ।
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਰਾਡ ਭੂਮੀ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆ ਰਹੇ ਸਨ । ਸਰਹਦੀ ਪਿੰਡ ਪੂਰਨ ਕਲਸ਼ ਵਿਚ ਦੋ ਚੋਰ ਮਿਲੇ । ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਸ਼ਗੁਨ ਸਮਝਿਆ । ਜਿਉ ਹੀ ਉਹ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਦੋੜੇ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਰਾਜੇ ਇੰਦਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ । ਇਹ ਚੌਮਾਸਾ ਆਪ ਨੇ ਭਦਿੱਲਾ ਨਗਰੀ ਵਿਖੇ ਕੀਤਾ ।
ਛੇਵਾਂ ਸਾਲ
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਕਯਲੀ ਜੰਬੂਜੰਡ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਤੰਬਾਏ ਸ਼ਨੀਵੇਸ਼ ਪਹੁੰਚੇ । ਇਥੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੀ ਭਗਵਾਨ ਪਾਰਸ਼ਵਨਾਥ ਦੇ ਚੇਲੇ ਨੰਦੀਸੇਨ ਨਾਲ ਬਹਿਸ ਹੋਈ ।
ਛੇਵਾਂ ਚੌਮਾਸਾ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਮਲਯ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਭਦਿੱਲਾ ਨਗਰੀ ਵਿਖੇ ਕੀਤਾ । ਇਸ ਚੌਮਾਸੇ ਵਿਚ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ
48
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ