________________ कथाबाह्य संदर्भ घेणारच आहोत. तूर्त 150 व्या द्वारगाथेवरील निरीक्षणे पुढीलप्रमाणे नोंदविता येतील - चंद्रगुप्ताचा गुरू म्हणून चाणक्याचा केलेला उल्लेख. पर्वतकाच्या (पुरूच्या ? सेल्युकसच्या ?) मदतीने चंद्रगुप्ताने मगध साम्राज्यावर मिळविलेला विजय. चाणक्याच्या सल्ल्यानुसार चंद्रगुप्ताने केलेला पर्वतकाचा घात. वस्तुत: जिनदासगणींनी आवश्यकचूर्णीतही हा प्रसंग चित्रित केला आहे. तथापि याकडे बघण्याचा त्यांचा दृष्टिकोण धर्मदासगणींपेक्षा पूर्ण भिन्न आहे. चूर्णीकार याच घटनेकडे चाणक्याच्या पारिणामिकी बुद्धीचे उदाहरण म्हणून बघतात. चाणक्याच्या कृतींचे समर्थन न करणारा ग्रंथकार म्हणून धर्मदासगणी आणि रत्नप्रभसूरींचा विशेष विचार करावा लागतो. देववाचकगणीकृत नंदीसूत्र हा ग्रंथ इसवी सनाच्या पाचव्या शतकातला मानला जातो. 45 अर्धमागधी आगमग्रंथांच्या यादीत चूलिकासूत्राच्या रूपाने याची गणना केली जाते. या ग्रंथातील 72 व्या सूत्रात मिथ्याश्रुत समजल्या गेलेल्या ग्रंथांची एक यादी दिलेली आहे. अनुयोगद्वारसूत्राप्रमाणेच ही यादी भारत, रामायणापासून सुरू होते. आणि अंगउपांगसहित चार वेदांनी संपते. या समकालीन भारतीय अभ्यासक्रमाबाबतची सर्व निरीक्षणे अनुयोगद्वाराप्रमाणेच असल्याने त्यांची पुनरावृत्ती केलेली नाही. नंदीसूत्रकाराचे वेगळेपण असे की, त्याने एक अतिशय चांगली वेगळी पुस्ती या यादीला जोडली आहे. ती अशी की, एयाई मिच्छद्दिट्ठिस्स मिच्छत्तपरिग्गहियाई मिच्छ सुयं, एयाणि चेव सम्मद्दिट्ठिस्स सम्मत्तपरिग्गहियाई सम्मसुयं / अहवा मिच्छद्दिट्टिस्स वि सम्मसुयं, कम्हा ? सम्मत्तहेउत्तणओ
