________________
-
-
१.२२
श्रीदशकालिकमरे कफादिपोलिफया न पामरोऽपि रज्यते, का कथा पुनर्भावनाकुशलानां मुनीनाम् । उक्तञ्च~-"अम्माकुम्भशतैर्वपुर्ननु बहिर्मुग्धाः ! शुचिस्वं कियन ,
___कालं लम्भयथोचमं परिमलं कस्तूरिकायेस्तथा । विष्ठाकोठकमेतदद्कमहो! मध्ये तु शौचं कय,
कार नेप्यय सुचयिष्यथ कथकारं च तत्सौरभम् " ॥१॥ अन्यच-"विरम चिरम संगान्मुन्न मन प्रपत्रं,
विएन विधज मोदं विद्धि विदि स्वतत्वम् । फलप कलय हत्तं पश्य पश्य स्वरूप,
कुरु कुरु पुरुषार्थ निर्वृतानन्दहेतोः ॥ २॥ इति," चिन्तन करनेमें चतुर मुनियोंका कहना ही क्या है ? वे तो उस ओर आंखभी नहीं उठाते। कहा भी है
"शरीरको सैकड़ों घड़ोंसे चाहे जितना नहलाओ धुलाओ, और केशर कस्तूरी गुलाय आदिकी सुगन्धसे सुगन्धित करो, परन्तु यह शरीर तो मल-मूत्रका भाजन है। हे भव्यो। इसे कैसे पवित्र बनाओगे? और कैसे इसकी सुगन्धि फैलाओगे" ॥१॥.
"हे आत्मन् ! तू स्त्री आदिकी ममतासे विरक्त हो विरक्त हो, मोहका त्यागकर त्यागकर, आत्माके स्वरूपको पहचान पहचान, और मोक्षसुखके लिए पुरुपार्थ कर पुरुपार्थ कर ||२||
१ यहां प्रत्येक कर्तव्यको दुहरानेसे अत्यन्त तीन प्रेरणा प्रगट होती है । શી વાત? તેઓ તે તેની તરફ ઉંચી આંખે જોતા પણ નથી. કહ્યું છે કે
“શરીરને સેંકડે ઘડા પાણીથી ચાહે તેટલું નહવરા, ધુઓ, અને કેશર કસ્તૂરી ગુલાબ આદિની સુગંધથી સુગંધિત કરે, પરંતુ આ શરીર તે મળ-મૂત્રને ભાજન છે. હે ! તેને કેવી રીતે પવિત્ર બનાવશે ! અને કેવી રીતે તેના ५२१५ (३२)२ सावा ?" (2)
"मात्मन! तु सामाहिनी ममताथी व था. वि२त था, माना । ત્યાગ કર ત્યાગ કર, આત્માના સ્વરૂપને જાણ જાણ, ચારિત્રને અભ્યાસ કરી અભ્યાસ કર, પિતાને પિછાણ પિછાણુ, અને મોક્ષ સુખને માટે પુરૂષાર્થ કરે पुषा ४२” (२)
૧ અહીં પ્રત્યેક કર્તધ્યને બેવડાવવાથી અત્યંત તીત પ્રેરણ પ્રકટ થાય છે.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-----
-
--
