________________
-
मध्ययन १. गा. १ मुखपत्रिकाविचार: • लेखनकालेऽन्वस्मै तत्मत्याख्यानदानेऽपि प्रतिलेखनोपयोगाभावेन प्रमाददोषाविष्टः सन् पट्कायविराधको भवतीति भगवतोत्तराध्ययनसूत्रे प्रतिपादितम् , तथाहि' ' . “पडिलेहणं कुणतो, मिहो कहं कुणइ जणवयकहं वा।
" , देह व पचक्खाणं वाएइ सयं पडिच्छइ वा ॥ १॥ .. पुढवी-आउकाए,तेऊ-वाज-वणस्सइ-तसाणं । .
पडिलेहणापमत्तो, छण्हंपि विराहओ होइ ॥ १" इति । ... तर्हि का वार्ता ये मुखवत्रिकावन्धनमन्तरेण तिष्ठन्ति तेपां प्रमाददोपस्त: जनितपंट्कायविराधना नापतेत् ? आगमे हि मुखवस्त्रिकावन्धनपरित्यागे दोप‘बाहुल्यं प्रदर्शितं तच मागे प्रतिपादितम् । .
इत्थं च यथा नौकादौ सूक्ष्मेऽपि मुपिरे सति नद्यादौ तन्निमज्जनान्महवी विराधना अवश्य लगेगी क्योंकि भगवानने उत्तराध्ययनसूत्र में कहा है ..कि-"प्रतिलेखन करने में जो साधु प्रमादी है तथा प्रतिलेखनके समय साधु परस्पर यातें करे, जनपद आदिकी कथा करे, पचक्खाण देवे, यांचे अथवा पंचावे तो वह पट्कायका विराधक होता है" तो जोमुखवस्त्रिका - यांचे विना रहते हैं उनको प्रमाद-दोपतथा प्रमादजन्य पटकायकी विराधनाका दोप कैसे नहीं लगेगा ? अर्थात् जरूर लगेगा। मुखवस्त्रिकाके नहों यांधने में आगमोंमें जो बहुतसे दोप कहे हैं वे तो पहले प्रतिपादित कर ही चुके हैं। - इस प्रकार जैसे नावमें छोटासा छेद होनेपर नदी आदिमेंडूयजानेसे
અવશ્ય થાય છે કેમકે ભગવાને ઉત્તરાધ્યયનસૂત્રમાં કહ્યું છે કે “ પ્રતિલેખન કરતી વખતે જે સાધુ પરસ્પર વાર્તાલાપ કરે, દેશકથા આદિ કથા કરે, પચકખાણું કરાવે, પિતે વાંચે અને વંચાવે તે તે પકાયને વિરાધક થાય છે જે એમ છે તે જે મુખવસ્ત્રિકા બાંધ્યા વગર રહે છે અને પ્રમાદેદેષ અને પ્રાદજન્ય પકાયની વિરાધનાને દેવ કેમ નહીં લાગે ? અર્થાત્ અવશ્ય લાગે. મુખવશ્વકા . નહીં બાંધવામાં આગમાં દેવ. બતાવ્યા છે તે તે પહેલાં કહી ચુક્યા છીએ
એ પ્રકારે જેમ નાવમાં નાનું, છિદ્ર પડવાથી તે નદી આદિમાં ડૂબી
