________________
गरेणं जाव संपत्तेणं दुहविवागाणं दस अज्झयणा पण्णत्ता, तं जहामियाउत्ते', उज्झियए', अभग्ग', सगडे, बहस्सई, नंदी। उंबर, सोरियदन्ते', य, देवदत्ता य, अंजू य ॥१॥ ॥सू० ३॥
टीका- जम्बूस्वामी पुनः पृच्छति-'पढमस्स णं भंते ! इत्यादि । 'पढमस्स णं भंते ! सुयक्खंधस्स' प्रथमस्य खलु हे भदन्त ! हे भगवन् ! श्रुतस्कन्धस्य, 'दुहविभागाणं' दुःखविपाकानां-दुःखविपाकनामकस्य 'समणेणं जाव संपत्तेणं' यावत् संप्राप्तेन 'के अढे' कोऽर्थको भावः 'पण्णत्ते' प्रज्ञप्तः? । ' तए णं' ततः खलु 'सुहम्मे अणगारे' सुधर्मा स्वामी अनगारो, 'जंबू-अणगारं'
'पढमस्स णं भंते!” इत्यादि ।
जंबूस्वामी श्रीसुधर्मास्वामी से पूछते हैं-(पढमस्स णं भंते ! सुयक्खंधस्स दुहविवागाणं समणेणं जाव संपत्तेणं के अद्वे पण्णने ?) हे भदन्त ! श्रमण भगवान महावीर कि जो आदिकर-अपने शासन की अपेक्षा से धर्मके प्रथम प्रवर्तक, जो " तीर्थकर, स्वयंसंवुद्ध-विना दूसरे के उपदेश से बोध पाये हुए इत्यादि विशेषणों से विशिष्ट, . और सिद्धगति नामक स्थान में विराजमान हैं, उन्होंने दुःखविपाक नामक प्रथाप्न श्रुतस्कंध का क्या भाव प्ररूपित किया है ? यहाँ 'यावत्' पदसे "भगवता महावीरेण आदिकरेण तीर्थकरेण स्वयं संबुद्धेन सिद्धिगति नामधेयं स्थानं' यहाँ तक के पदों का
पढमस्स णं भंते !' त्याहि.
भूस्वामी श्रीसुधास्वामीन पूछे छे । (पढमस्स णं भंते ! सुयक्खंधस्स हविवागाणं समणेणं जाव संपत्तेणं के अटे पण्णत्ते ?) हे महन्त! श्रम ભગવાન મહાવીર કે જે આદિકર- પિતાના શાસનની અપેક્ષાથી ધર્મના પ્રથમ પ્રવર્તક, તીર્થકર, યંસંબુદ્ધ-બીજાનાં ઉપદેશ વિના બેધ પામેલા આ વિશેષણેથી વિશિષ્ટ અને સિદ્ધિગતિ નામના સ્થાનમાં બિરાજમાન છે. તે પ્રભુએ દુઃખવિપાક નામના પ્રથમ श्रुतधमा शुंभा प्र३पित ४या छ ? माही 'यावत्' पहथा 'भगवता महावीरेण आदिकरेण तीर्थकरेण स्वयंसंबुद्धेन सिद्धिगतिनामधेयं स्थानं'