________________
विपाकश्रुते ॥ मूलम् ॥ अभग्गसेणे णं भंते ! चोरसेणावई कालमासे कालं किच्चा कहिं गच्छिहिइ, कहिं उववजिहिइ ?। गोयमा ! अभग्गसेणे चोरसेणावई सत्तावीसं वासाइं परमाउयं पालइत्ता अजेव तिभागावसेसे दिवसे सूलभिन्ने कए समाणे कालमासे कालं किच्चा इसीसे रयणप्पभाए पुढवीए उक्कोसेणं एगसागरोवमद्विइएंसु णेरइएसु णेरइयत्ताए उववजिहिइ । से णं ताओ अणंतरं उव्वट्टित्ता, एवं संसारो जहा पढमे जाव पुढवीसु । तओ उव्वद्वित्ता वाणारसीए णयरीए सूयरत्ताए पञ्चायाहिइ । से णं तत्थ सोयरिएहिं जीवियाओ ववरोविए समाणे तत्थेव वाणारसीए णयरीए सेट्रिकुलंसि पुत्तत्ताए पञ्चायाहिइ ॥सू० २३॥
टीका गौतमस्वामी भगवन्तं पृच्छति-'अभग्गसेणे णं भंते !' इत्यादि । 'भंते' हे भदन्त ! हे भगवन् ! 'अभग्गसेणे णं चोरसेणावई कालमासे कालं किच्चा' अभमसेनः खलु चोरसेनापतिः कालमासे कालं कृत्वा कहि' कुत्र 'गच्छिडिइ' गमिष्यति, कुत्र 'उववजिहिइ' उत्पत्स्यते ? ।
'अभग्गसेणे' णं भंते' इत्यादि ।
अभग्सेनकी भुज्यमान अत्यंत दारूण वेदनाका कारण जानकर श्री गौतमस्वामीने श्रमण भगवान् महावीरसे पुनः यह प्रश्न किया कि-भंते ! हे भदन्त 'अभग्गसेणे चोरसेणावई' यह अभग्नसेन चोरसेनापति 'कालमासे' अपनी आयु पूर्ण होने पर कालं किंञ्चा' मर कर 'कहिं गच्छिहिइ' कहां जायगा ? 'कहिं उववन्जिहिइ' कहां . 'अभग्गसेणे णं भंते !' त्याल.
અભસેનની ભૂજ્યમાન (ભેગવાતી) અત્યંત દારૂણ વેદનાનું કારણ જાણું કરીને શ્રી ગૌતમ સ્વામીએ શ્રમણ ભગવાન મહાવીરને ફરીથી એ પ્રશ્ન કર્યો કે'भंते' मात 'अभग्गसेणे चोरसेणावई' ते मनसेन यारसेनापति . 'कालमासे' पोतानी मायुष्य पूरी या पछी 'कालं किच्चा' भए पाभीन . हिंगच्छिहिइ' ४यां नये ? ' 'कहि उववज्जिहिइ' ४५i Sपन्न थे ? गीतमना