________________
५३४
उत्तराध्ययनसूत्रे टोका-' एगतरत्ते' इत्यादि
यस्तु रुचिरे स्पर्शे एकान्तरक्तो भवति, स वालः अतादृशे अरुचिरे स्पर्शे पद्वेष करोति, अतएव दुःखस्य सम्पीड उपैति, विरागो मुनिस्तु तेन न लिप्यते, इत्यन्वयः । शेष व्याख्या प्राग्वत् ॥७८॥
राग एव हिंसाद्यास्त्रवहेतुरिति हिंसादिद्वारेण राग एव दुःखस्य मूलकारण-मिति षभिर्गाथाभिराहमूलम्-फासानुगासौणुगए यं जीवे, चराचरे हिंसई गाँवे ।
चित्तेहिं ते परितावेइ बाले, पीलेई अत्तगुरू किलिहे ॥ छाया-स्पर्शानुगाशानुगतश्च जीवः, चराचरान् हिनस्ति अनेकरूपान् ।
चित्रैस्तान् परितापयति वाला, पिडयत्यात्माथे गुरुः क्लिष्टः॥७९॥ टीका--'फासाणुगासा' इत्यादि--
क्लिष्टः, अतएव-आत्मार्थगुरुः, अतएव वालः, स्पर्शानुगाशानुगतश्चस्पर्शाः-शोभनस्पर्शवन्तः, मृगादिचर्मपुष्पवस्त्र तूलीक स्त्रीप्रभृतयः, तदनुगाशा
'एगंतरत्ते' इत्यादि।
जो व्यक्ति मनोज्ञ स्पर्शमें एकान्त अनुरक्त होता है तथा अमनोज्ञ स्पर्शसे द्वेष करता है वह नियमतः दुःखोंको पाता है। जो ऐसा नहीं करता है वह मुनि दुःखसे लिप्त नहीं होता है ॥७॥
राग ही हिंसादि आस्रवका हेतु है इसलिये हिंसादिको लेकर राग ही दुःखका मूल कारण है सो छह गाथाओंसे कहते हैं___ 'फासाणुगा' इत्यादि।
मनोज्ञ स्पर्शके अनुरागसे पीडित हुआ जीव समस्त कार्यों में यही एक मुख्य कार्य समझता है कि जैसे भी हो हमें मनोज्ञ स्पर्श ही मिलेअमनोज्ञ स्पर्श नहीं। इसीलिये वह इस अमनोज्ञ स्पर्शकी प्राप्ति निमित्त
"एगतरत्ते" त्याह!
જે વ્યકિત મનેણ સ્પર્શમાં એકાન્ત અનુરકત થાય છે તથા અમનેશ સ્પર્શથી ઠેષ કરે છે તે નિયમતઃ દુખને પામે છે. જે એવું નથી કરતા તે મુનિ દુઃખથી લિપ્ત થતા નથી. ૭૮
રાગ જ હિસાદિ આસવનો હેતુ છે આ કારણે હિંસાદિને લઈને રાગ જ मनु भूण २ छे, ते ७ ॥थामाथी ४ छ-"फासाणुगा" त्यादि ! | મનોજ્ઞ સ્પર્શના અનુરાગથી પીડિત બનેલ જીવ સઘળા કાર્યોમાં એ જ તક મુખ્ય કાર્ય સમજે છે કે, ગમે તે રીતે મને મને જ્ઞ સ્પશને લાભ - મને સ્પર્શ નહી. આ માટે તે આવા અમનેઝ સ્પર્શની પ્રાપ્તિ
