________________
उत्तराध्ययनमने
का मिरिग्रह न हन्ति । सानुनद्वारा यति स्यति कातरमनासि या सादारणा=भरा। न केोत्पाटन दारण =भयङ्कर । उपलमण चैतन - उचित समयमतिलखना या या याना नियतप्रासादि समस्तोत्तरगणानाम् । न=पून अमहात्मना=भस्थिरात्मना कात रेण घोर मनत=तर दुःखकरम् । पूर्वमुक्तस्य ब्रह्मचर्यम्य पुनरभिधानमविदुष्करत्वम्भावनार्थम् । 'दाण पिसेनानाय ॥३३॥
७०२
केशों का उनाउना यह भी बहुत दाण है। इसी तरह उभयकाल मण्डपकरण की प्रतिलेखना करना, स्वायाय करना, ध्यान करना, अनियतवास होना यह सन दारण कठिन है। तथा (अमहप्पणा घोर
मन्त्रय धारेड दुक्ख - अमहात्मना शेरात धारयितु दुगम) कापूर जन द्वारा घोर ब्रह्मचर्य का आराधन करना भी बड़ा ही कठिन है।
मावार्थ - जिस प्रकार कनूनर शक्तिचित्त होकर अपने आहार की सोज मे निकलते है और जब उनको जितना भी आहार मिल जाता है उसको सा पीकर कलकी चिन्ता से रहित हो जाते हे ना दूसरे दिन के लिये उसा सग्रह नही करते है । जितनी आवश्यकता होती है उसी प्रमाण ग्रहण करते है । इसी प्रकार सानु भी एपगा दोषों से शक्तिचित्त होकर आहार के ग्रहण मे प्रवृत्त होते है । जितना मी जो अपने उदरपूर्ति के निमित्त मिल जाता है उससे खा पीकर अपने कर्तव्य मे लग जाते है । कलकी चिन्ता नहीं रखते और न उसका संग्रह भी क्लके लिये करते है। तथा इस अवस्था में साबुको એ પશુ ખૂબ જ કઠણ છે આ પ્રમાણે યગ્ન સમયે પ્રતિલેખન કરવું, સ્વા યાય કરવુ, વ્યાન કરવુ, અનિયતવાસ કવે એ સઘળુ કાણુ ६ अमहष्पणा पोर वभव्य धारेउ दुक्ख - अमहात्मना पोर ब्रह्मप्रत धारयितु दुखम् वायर જને! મારે ઘેર બ્રહ્મચર્યંત્રનું આરાધન કરવુ એ પણુ ખૂબ જ કઠણુ છે ભાવાથ-જે પ્રમાણે કષ્કૃતન શકિત મનથી પેાતાના આહારની ગેધમાં નીકળે છે અને જ્યારે તેને થાડાઘણે આહાર મળે છે તે ખાઇ પીઇને કાલની ચિતાથી એ મુક્ત બની જાય છે તથા બીજા વસના આહાર માટે પણ તેને સગ્રહ કરતા નથી જેટલી આવશ્યકતા ય છે એટલા જ પ્રમાણમા તે ખાય છે આ પ્રમાણે એષશુ દૈયેથી શકિત ચિત્ત થઇને આહાર ગ્રંણુ કરવામાં સાધુ પ્રવૃત્ત થાય છે પેાતાના ઉરની પૂર્તિના નિમિત્તે જેટલું પણ મળે કે એને ખાઈપીને તે પેાતાના કન્યમાં લાગી જાન હૈ, કાલની ચિતા નાખતા નથી તેમ જ કાલ માટે સહુ
