________________
४६.
उत्तगयनसूत्रे धर्मयोपाचार्यस्त दीमित गान। दीसितम्नीरणयुद्धिः स मावरमुनिम्तोत्र प्रत पालान् चतुर्दशापि पूर्वाग्यधीनगा। अम्पुग्न तपम्तपा म द्वादशवर्षाणि सावा चार सम्यक परिपाय मामिकमनशन या केरी भृत्वा मिटिंगत इति ।
॥ति महारताया ॥ रस्थ क्षनिय राजमिहापुरुपरान्तानपूर रियाफ्रटार्य साम्म तमुपदेष्टुमाहमूलम्-कह धीरे' अहे ऊहिं, उम्मत्ती व्य मंहि चरे । ___ एएं विसेसैमादायें, सूरी दढपरकमा ॥५२॥ छाया-मथ धीरोऽहेतुभिरुन्मत्त र महीं चरद ।
एते विशेपमादाय, गृरा दृढपराक्रमाः ॥५२॥ टीका-'कर' इत्यादि।
धीर:-प्रज्ञारान् अहेतुभिः मिथ्यात्वकारणभूत क्रियावाचादिकल्पित कुहे आचार्य महाराजने उसको दीक्षा देदी । दीक्षित हो कर महाल मुनिराजने तीन तपो को तपते हुए चौह १८ पूर्वो का अध्ययन कर लिया। इस प्रकार अत्युग्र तपस्या करते हुए महाल मुनिराजने यारह वर्ष तक निविघ्न रीति से साधु के आचार का पालन किया। पश्चात अन्त में एक माप्त का अनशन कर के इन्होंने केवली होकर सिद्विगति से प्राप्त किया ॥५॥ _ इस प्रकार क्षत्रिय राजमपि ने महापुरुपों के दृष्टान्तो द्वारा ज्ञानपूर्वक क्रिया के फल को प्रकट कर फिर क्या कहा सो इस गाथा द्वारा कहा जाता है
'कह धीरे' इत्यादि।
अन्वयार्थ-(धीरे-धीर.) प्रज्ञासपन्न होकर भी जो (उम्मत्तोन्यવ થી આચાર્ય મહારાજે તેને દીક્ષા આપી દીક્ષિત થઈને મહાબલ મુળરાજે ઘોર એવુ તપ તપી ચૌદ પૂર્વેને અભ્યાસ કર્યો આ પ્રમાણે અતિ ઉગ્ર એવી તપસ્યા કરતા કરતા મહાબલ મુનિરાજે બાર વર્ષ સુધી નિર્વિદી રીતે સાધુના આચારનું પાલન કર્યું પછીથી આ તમા એક માસનું અનશન કરીને તેઓએ કેવળ જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરીને સિદ્ધગતિને પ્રાપ્ત કરી છે ૫૧ |
આ પ્રમાણે ક્ષત્રિય રાજર્ષિએ મહાપુરૂના દૃષ્ટા દ્વારા જ્ઞાનપૂર્વક ક્રિયાના ફળને પ્રગટ કરીને પછી શું કહ્યું, તે આ ગાથા દ્વારા કહેવામાં આવે છે "वह धीरे" त्यादि।
मन्ना -धीरे-धीर प्रज्ञा स ५-1 ध प २ उम्मत्तोव्य-उन्मत्तइव
