________________
प्रियशिनी टीका अ १५ नगगतिराजकथा
३६७ कथापितु प्राये.1 मा 'तथेति' सातवती । ततः सा नया दाम्या सह राज. शयनगृहे समागता । गना तन्नु तत्र समागत । निकमञ्जरी अभ्युत्थाना दिना त सत्कृतवतो। राना ५ शयने प्रमुप्तः। तदा मदनिका कनकमञ्जरों मावाच-यामिनि 'यातुसारिणी कार्माप कथा थिय । सा माह-राशि निद्रा गने कथयिष्यामि । तद् राजा चिन्तयति-अस्यावचनचातुरी समुत्कृष्टा। अस्याश्चन श्रूपमाणे दापाचमधुरायते । तस्मादनया भ्यमाणमारयानमहमपि पाप्यामि, इति विचिन्त्य राजाऽन्तीकनिद्रया गुप्तः । अथ मदनिका ता माह-देवि! गुप्तो राजा. सम्पनि कयगारयानम् । तत. निकमञ्जरी माह-मदनिक । 'सात्रके लिये प्रेरित करना। दासीने कहा ठीक है जैमा आप रहती है चैता ही कगी। कनामजरि के पहुंचने के बाद ही राजा भी आ गये। आते ही राजा का कनकमजरीने उठार र मत्कार किया। आते ही जय वह अपने पलग पर सो गये । उस समय मदनिकाने कनामी से कहा स्वामिनी । कौतुक कारिणी काई कथा रहो। उसकी बात सुनकर कनकमजरी बोली-राजा को मो जाने दो तर कहुँगी। राजाने जैसे ही यात सुनी तो विचार किया, कनकमजरी की वचनचातुरी तो वडी ही मली मालूम देती है-जो इसके वचनको एकपार भी सुन लेता है उसके लिये द्राक्षा भी मीठी नही जचती। इमलिये यह जो कुठ भी आख्यान करना चाहती है उसको अवश्य सुनना चाहिये । ऐसा विचार कर राजा उस समय मोने का बहाना करके सो गये। जब मदनिकाने देवा कि राजा सो गये हैं तो उमने निकमजरी से कहाરજા સુઈ જાય તે સમયે તુ કથા કહેવા માટે મને ઉત્સાહિત બનાવજે દાસાએ ની વાતને સ્વીકાર કર્યો કનિમ જરીના પહેરના રાજા પણ શયનગૃહમાં પહેચી ગયો, કનકમ જરીએ ઉઠીને રાજાને સત્કાર કર્યો રાજા આવને જ્યારે તે પોતાના પલ ગ ઉપર સુઈ ગયા. તે વખતે મદનિકાએ કનકમ જોને કહ્યું, સવામિની ! કૌતુક ઉપ નવે તેવી કોઈ કથા કહે, તેની વાત સાંભળીને કનકમ જરી બોલી, રાજાને સુઈ જવાદે, એ પછી કહીશ પાજાએ આ વાત સાભળી એટલે વિચાર કર્યો કનકમ જરીની વચન ચાતુરી તે ઘણું જ સારી માલુમ પડે છે જે ના વચનને એક વખત સાભળી લે છે એને દ્રાક્ષ પણ મીઠી લાગતી નથી આ જણે
એ જે વાત કહેવા માગે છે તેને જરૂરથો સાભળવો જોઈએ આ વિચાર કરી રાજ સુવાનું બહાનું કરીને ગુપચુપ પલ માં પડી રહ્યા જ્યારે મદનિકાએ રાજા સુઈ ગયા છે તેવુ જણ્યું ત્યારે કનકમ જરીને કહ્યું દેવી ! અજાજી સુઈ ગય
