________________
७५
प्रियदर्शिनी टीका अ० ४ गा ६ प्रमादर्जनेऽगडदत्तदृष्टान्त युप्मान् शीघ्रमेव शरसपुर प्रापयिष्यामि । तन्छुत्या-तो गोकुलादागतो पुरुपौ, अन्ये च घनिनः पान्धास्तेन सह चलिताः।
तदा जटाजूटमुकुटबिलकुण्डिकावारी भस्मोद्धूलितशरीरो योगी भिक्षुः समिलितः। स तदाऽगडदत्त वदति-वत्स ! शवपुरे ममापि गन्तव्यम् , किंतु मत्सनिषौ स्वर्णदीनाराः मन्ति, ते धार्मिक पुस्पैः परमार्थकार्यार्थ दत्ताः, तान् गृहाण, यथाऽह मार्ग निःशङ्कमनसा नजामि। इत्युक्त्वा स तस्मै राजकुमाराय दीनारग्रन्थिका दत्त्वा सार्थिक सह चरितः । म च गानेन, नृत्येन, गत्या, चेप्टया, सरेण, को में शीघ्र ही शबपुर पहुंचा दूगा। अगडदत्त की इस बात को सुनकर गोकुल से आये हुए वे दोनों पुरुप तया और भी बहुत से धनिक मुसाफिर उसके माय यहा से चले। ___ मार्ग मे चलते ही इनको एक योगी मिला-जिसके मस्तक पर जटा जूट का मुकुट जैमा रग्वा या, त्रिशूल व कुण्डिका जिसके हाथ मे थी। भस्म से जिसका समस्त शरीर आच्छादित हो रहा था। उसने अगडदत्तसे कहा वत्स! शवपुर मुझे भी जाना है किन्तु मेरेपास सोना महोरे है, इनको कितनेक वार्मिक पुम्पोंने मुझे परमार्थ कार्य के लिये दिया है इमलिये तुम इनको अपने पास रखलो तो-मै निःशक बनकर मार्ग में चलता रहेगा। अगडदत्त ने उसकी बात को मान लिया
और उसके द्वारा दी गई दीनारों की पोटली को अपने पास रथ मे रखलिया। बागाजी अब निश्चिन्त होकर अन्य मुसाफिरो के साथ २ आगे २ चलने लगे। योगी तो ये ही इसलिये साय के लोगों को वह આપ લોકોને હુ જલ્દીથી શખપુર પહોંચાડી દઈ અગડદાની વાત સાભ ળીને ગોકુળથી સાથે થએલા તે બને પુરુષે તેમજ બીજા પણ ઘણા ધનિક મુસાફરો તેની સાથે ચાલ્યા
માર્ગમાં ચાલતા ચાલતા તેમને એક ચેગી મળે જેના મસ્તક ઉપર મટી જટા હતી, તેના હાથમાં ત્રિશૂળ અને ખપ્પર હતું તેના આખા શરીરે રાખ ચોળેલી હતી તેણે અગડદત્તને કહ્યું, વત્સ ! મારે પણ શખપુર જવુ છે પરંતુ મારી પાસે સેના મહારે છે કેટલાક ધનિક પુરુષેએ પરમાર્થ કાર્ય માટે મને તે આપી છે અને આપ જે આપની પાસે રાખે તે હું નિશ્ચિત રસ્ત તાપીશ અગડદ તેની વાત માની લીધી અને તે સાધુએ આપેલી સેના મહેરોની પિટલી પિતાના રથમાં મૂકી ચોગી નિશ્ચિત બની બીજા મુસાફરોની સાથે આગળ આગળ ચાલવા લાગ્યો તે ચગી તો હતા જ એટલે ગાનતાન અને
