________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० १५ नन्दवत्त नन्दप्रियादिपइजीवचरितम्
__ मूलम्. चईत्ता विउलं रज्जं, कामभोगे ये दुच्चए ।
निसिया निरौमिसा, निन्नेहीं, निप्परिग्गहा ॥४९॥ सम्भधम्म विाणित्ता, चिच्चा कामंगुणे बरे । तव पगिझऽहखाय, घोरं घोरपरकमा ॥५०॥ छाया-त्यच्या विपुल राज्य, कामभोगाथ दुस्त्यजान् ।
निर्विपयो निरामिपी, निः स्नेही निप्परिग्रही ॥४९॥ सम्यग् धर्म विज्ञाय, त्यच्या कामगुणान् चरान्।
तपः प्रगृह्य यथाऽऽख्यात, घोर घोरपराक्रमौ ॥५०॥ टीका-'चहत्ता' इत्यादि-~
विपुलविशाल राज्य दुस्त्यजान-दुष्परिहरान् कामभोगान्-शब्दादिविषयाश्च त्यत्वा परित्यज्य सम्यग-यथारस्थित धर्म श्रुतचारित्रात्मकं विज्ञाय-विशेषतो(त्ति-इति)इसी प्रकार (मे-मया) मेने (मय-श्रुतम् )मुनिजनोंके समीप मुनाहै।
भावार्थ-कमलावतीने कहते २ यह भी कह दिया कि हे नाथ ! सबसे उत्तम मार्ग तो यह है कि जिस प्रकार गजराज वधनसे रहित हो कर अपने स्थान पर चला जाता है उसी प्रकार आपको भी कर्मों का वंधन तोड कर मुक्तिस्थानमे जाना चाहिये । क्यों कि आत्माकी भलाई इसीमें है । अतः इसी निमित्तको लेकर मैंने यह सब आपसे कहा है। जैसे मैंने मुनिराजों के मुखसे सुना है ॥४८॥ __ इस प्रकार कमलावतीके वचन सुनकर प्रतिबुद्ध हुए राजाने तथा कमलावतीने क्या किया? यह इन दोगाथाओ द्वारा प्रकट किया जाता हैHans, त्ति-इति मा प्रभार मे-मया में सुय- तम् मुनिरा पाथा सामछ
ભાવાર્થ-કમલાવતીએ કહેતા કહેતા એ પણ કહી દીધું કે, હે નાથ ! સહુથી ઉત્તમ માને તે એ છે કે, જે રીતે ગજરાજ બ ધનથી મુક્ત થઈને પિતાના મૂળસ્થાન તરફ ચાલ્યા જાય છે, એ જ રીતે આપે પણ કર્મોના બ ધન તેડી નાખીને મુક્તિ સ્થાનમાં જવું જોઈએ કેમકે, આત્માનું શ્રેય એમાજ છે આ નિમિતે જ આપને મે આ સઘળું કહેલ છે કે જે મે મુનિરાજોના સુખેથી સાભળેલ છે ૪૮
આ પ્રમાણે કમળાવતીના વચન સાંભળીને પ્રતિબુદ્ધ થયેલા રાજાએ તથા કમળાવતીએ શું કર્યું ? એ આ બે ગાથાઓથી પ્રગટ કરવામાં આવે છે –
उ०१११
