________________
प्रियदर्शिनी टीका म १४ नन्ददत्त-नन्दप्रियादिपइजीवचरितम् क्षुरिका तरिकासिपुत्र प्रभृतीनि शवाणि स्थापयन्ति । बालकान् गृहीत्वाऽरण्ये नयन्ति । नसिपुत्रेण नासिका छिन्दन्ति, कर्वरिफया को कतयन्ति, सुरकिया उदर पिदारयन्ति । अतो युवाभ्यामेतेपा समीपे न गन्तव्यम्, नाप्येतेपा संगति कर्तव्या, न चपा दृष्टिसमक्षे स्थातव्यम् । इति पितुर्वचन निशम्य तौ दारको साधुभ्यः पराइमुखौ जातो। एकस्मिन् दिने तो पालको रथ्याया कीडन्ती मामुकमन्नपानादिकमादाय समुवमागच्छतस्तान् साधुन दृष्ट्वा भयोद्धान्तचित्तौ ततः पलाग्य वन गत्वा विशालमेक घटवृक्षमारुह्य सघनपरवत्या शाखाया निलीय संस्थिती साधयोऽपि तेनैव मार्गेण तव समायाताः । तस्यैप कैंची व चाकू वगैरह शस्त्रोंको छिपाकर रखते है । जन पालकोंको पकडकर ये जगलमे ले जाते है तो चाकूसे-नासिकाको काटते है फैचीसे कानोंको कतरते है और छुरीसे पेटको चीर डालते है । इसलिये वेटा ! हम तुमको समझाते है कि तुम भूलकर भी इनकी सगतिमें मत आना जब ये लोग तुमको आते दिखलाई पडे तो इनको मत देखना इनसे दूर भाग जाना । इनके साम्हने कभी आना ही नहीं। इस प्रकार पिताके वचन सुनकर ये दोनो ही पालक साधुओंसे पराङ्गमुख बन गये।
एक दिनकी बात है कि जब ये दोनों ही बालक किसी गली में खेल रहे थे तर इन्होंने खेलते २ प्रासुक अन्नपान आदिको लेकर समुख आते हुए मुनियोको देखा। देखते ही ये दोनों भयोभ्रान्तचित्त होकर वहासे वन की तरफ भाग गये, और एक विशाल वटवृक्ष पर चढकर सघनपत्र वाली शाखाके ऊपर जाकर छिप गये। आहार आदि सामग्री लेकर मुनिપિતાના પાત્રોને આદર તીક્ષણ ધારવાળી છરી, કાતર ચાકુ વગેરે શસ્ત્રોને છુપાવીને રાખતા હોય છે તેઓ બાળકને પકડીને જગલમાં લઈ જાય છે અને ત્યા ચાકુથી તેનું નાક કાપે છે, કાતરથી કાનને કાતરે છે અને છરીથી પેટને ચીરી નાખે છેઆ માટે હું તમને સમજાવું છું કે, તમે ભૂલેચૂકે પણ તેમની સગત ન કરતા જયારે એ સાધુઓ આવતા તમારી દષ્ટિએ દેખાય ત્યારે તેની સામે ન જોતા દૂર ભાગી જજે એમની સામે કદી પણ ન જતા આ પ્રકારના પિતાના વચન સાંભળીને એ બને બાળક સાધુઓથી પરામુખ બની ગયા
એક દિવસની વાત છે કે, એ બને બાળકે કઈ ગલીમાં રમતા હતા ત્યારે તેમણે રમતી વખતે પ્રાસુક અન્નપાન આદિને લઈને તેમની સામે આવતા મુનિએને જોયા જોતા જ એ વાતને ભયભીત બનીને વનની તરફ ભાગી છૂટ્યા ત્યા તેઓ વિશાળ એવા એક વડલા ઉપર ચડી ગયા અને પાદડાથી ભરપૂર એવી એક ડાળ ઉપર જઈને છુપાઈ ગયા આહાર ઓદિ સામગ્રી उ०१०१