________________
D
उत्तराभ्ययनरी ते मुनयस्तदङ्ग परिष्ठाप्य कायोत्सर्ग विधाय चिन्तयति-अज्ञानात् स देवोऽस्माभिर्वन्दितः, अतस्तदन्योऽपि न ज्ञायतेऽस्माभिर्देवो वा सयतो वा, अन्योऽपि कश्चिद् अस्मान् न जानाति वय साधरस्तदन्ये गा, इति । अतो "नास्ति किंचिमिर्णयकारक ज्ञानम्-अव्यक्तमेव सर्व वस्तु" इति तत्ववेदिभिर्वक्तव्यम्, यथा एषावादो न स्यादसयतचन्दन च न स्यात् । इत्येव विचिन्स्य संशयमिथ्यात्वमापमाः अव्यक्तभाव स्वीकृत्य, परस्पर वन्दन न कृतवन्तः । 'अव्यक्तमेव सर्व वस्तु' कर वह देव उस शरीर को वही छोड़ कर अपने स्थान पर चले गये।
मुनियों ने मिल कर उनके शरीर की परिठापना की एव कायो त्सर्ग कर के फिर इस प्रकार को विचार किया कि देखो-अज्ञान से अपने सपने उन देव को वदना की है, अत अय दूसरा भी यह कसे निश्चय किया जा सकता है कि यह सयत है कि देव है । तथा दूसरे जन भी अपन को यह नही जान सकते हैं कि ये देव हैं या साधु है। इससे ऐसा ही ज्ञात होता है कि समस्त वस्तुएँ अव्यक्त ही हैं। तथा अपने लिये ऐसा ही करना चाहिये कि जिससे मृषावाद भी न हो सके और असयत को वन्दना भी न हो सके। इस प्रकार विचार कर वे सशय-मिथ्यात्व के चक्कर में पड गये। अव्यक्तभाव को स्वीकार कर उन्हों ने परस्पर मे वन्दना करना भी छोड़ दिया, और सर्वत्र यही कहने लगे कि वस्तु का निर्णय करने वाला कोई ज्ञान नहीं है। હવે હું મારા સ્થાન ઉપર જઈ રહ્યો છુ આમ કહી તે દેવ એ શરીરને ત્યાં છેડી દઈ પિતાના સ્થાને ચાલ્યા ગયા
મુનિઓએ મળીને તેમના શરીરની પરિષ્ઠાપના કરી અને કાયોત્સર્ગ કરીને પછી એ પ્રકારને વિચાર કર્યો કે, જુઓ અજ્ઞાનથી આપણે સઘળાએ તે દેવને વદના કરી છેઆથી હવે બીજી પણ કઈ રીતે નિશ્ચય કરી શકાય કે, આ સાધુ છે કે દેવ છે તેમ બીજા લેકે પણ આપણને જાણી શકતા નથી કે, આ દેવ છે કે, સાધુ! આથી એ બોધ થાય છે કે, સમસ્ત વસ્તુઓ અવ્યક્ત જ છે તેમ આપણે માટે એમ જ કહેવું જોઈએ કે, જેનાથી મૃષા વાદ પણ ન બને અને અસ થતને વેદના પણ ન થઈ શકે આ પ્રકારની વિચાર કરી તેઓ સશય મિથ્યાત્વના ચક્કરમાં પડી ગયા અવ્યક્ત ભાવનો સ્વીકાર કરી તેઓએ પરસ્પરમાં વદના કરવાનું પણ છોડી દીધું અને દરેક સ્થળ मे ४ा साया है, परतुन यि ४२नार । ज्ञान नथी भाटे "अवकव्यमेव
