________________
मिदरश...गा. ३३
रोये भारतमा ९ मिशाय न इनान्य नान प्रकिया। जब जल सरिस्माने सोरोग लवासाग्निगिनी मात्वाञ्चोइरोपनिया निा सौ । सेन चाबान्ता मानिता तानाहासनये मजारेषतेन लोगोशाला बावान चिन्तितन को जानता मानुपितमे मिसामलि. च्छता नगा गावनिता निता रहीवा मुला चई न जन्धिटन्य नहोपिकाम प्रगं च स्पा तत्मापरतो मेरे परित जानि ' दनि विचिन्य मुद्रौनगरतो निर्गत्य गिरिमा सलिलतपनी मुनिः पादपोरगनन नुं व्यामित । यात है कि जब वे भिक्षा के लिये पर्यटन करते२ II रागा के महल में जा चचे तो उनकी ससारी पहिन ने उनके भासीर रोग उत्पन्न सुना जानकर औपधमिश्रित उनको भिक्षा दी कि जिससे पधासीर का रोग मिट जाय। अनजानपनमे इन्होने या शिक्षा ली। आहार करते समय इनको मालूम हुआ कि यह आहार भोपामिभित है। मुनि को इस बात का वडा पश्चात्ताप हुआ।शिनार करने सगे कि यह काम अच्छा नहीं हुआ, जो नेने चिकित्सातक गारवाने की भावना से रहित होकर भी औपमिश्रित आहार लिगा और मामी लिगा। इस प्रकार के आहार से मुनियों के अभिग्रह का भग भाग होता है, अत' आज से मैं अब आहार ही नही लूगा । इस मार निगार कर पे मुनिराज मुगौल नगरसे निकल कर किसी पर्वत पर गौर यहां आत्मवलसपन्न होकर पादपोपगमन सथारा फरने गीगारी मारने लगे। એક દિવસની વાત છે કે, જ્યારે શિક્ષાને માટે પર્યટન કરતા 4 વરા! જાને મહેલમાં જઈ પહોંચ્યા ત્યાં તેની સ સારી બહેને તેને હરાની બીમારી થયેલ છે એમ જાણીને ઔષધથી મિશ્રીત એવી શિક્ષા આપી કે જેથી તેને વરરાને રેગ મટી જાય અજાણ પણ તેમણે એ ભિક્ષા લઈ લીપી વાર કરતી વખતે તેમને ખબર પડી કે, આ આહાર તે પછી મિત્રી છે ગુનિને આ બાબતને ઘણે પશ્ચાત્તાપ થયો વિચાર કરવા લાગ્યા આ કાર ઠીક નથી થયુ જે હુ ચિકિત્સા કરાવવાની ભાવનાથી રહિત હોવા છતાં પરિણીત આહાર મે લીધે અને ખાઈ પણ લીધે આ પ્રકારના આહારથી મુનિઓને અભિગતને અવશ્ય ભ ગ થાય છે આથી હુ આજથી આહાર જ નહી વાઉ, આ પ્રમાણે વિચાર કરીને તે મુનિરાજ મુદ્દગશૈલ નગરથી નીકળી કેાઈ પહાડપર ગયા અને ત્યાં આત્મબળથી સંપન્ન થઈને પાદપિયગમન સ થારે કરવાની તૈયારી કરવા ગયા,
