________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० २ मा ३३ रोगपरीपद्दजये कालवंशिकरष्टान्त
रोगाक्रान्तस्य मुनेः कर्तव्यमाह -
मूलम् — तेगिच्छं नाभिंन दिज्जा, सचिक्खत्तगवेसए । ऐ खु तस्से सामन्नं, ज' ने कुज्जा ने कारेंए ||३३||
छाया - चिकित्सा नाभिनन्देत् सतिष्ठेत आत्मगवेपकः ।
,
एतत् 'सु' तस्य श्रामण्य, यन्न कुर्यात् न कारयेत् ॥ ३३ ॥ टीका- ' तेगिच्छ ' इत्यादि ।
४६५
मुनि, चिकित्सा = रोगमतीकार, नाभिनन्देत् = नानुमोदेत । अनुमतिनिषेधाचिकित्सायाः करण कारण तु दूरत एव प्रतिषिद्धम् । किं तु आत्मगनेपक. =आत्मानम् - आत्मकल्याण गवेपयति-सयमरक्षणेनेति आत्मगयेपकः स्वात्मकल्याणार्थ चारित्रपालक सन् सतिष्ठेत् = समाधिना विष्ठेत् । 'खु ' = यस्मात् एतत् तस्य = श्रमकुछ मुझे रोगादिक हो रहे है वे सब मेरे ही अशुभ कर्मों के फल है ॥३२॥ रोगाक्रान्त मुनि के कर्तव्य को सूत्रकार इस गाथाद्वारा कहते हैं' तेगिच्छ' इत्यादि ।
1
अन्वयार्थ - मुनि (तेगिच्छ- चिकित्साम् ) रोग के प्रतीकार की (नाभिनदिज्जा - न अभिनदेत्) अनुमोदना नहीं करे। मुनि जब चिकित्सा तक की अनुमोदना नहीं करता है तो उसकी चिकित्सा करना और कराना तो बहुत दूरकी बात है । किन्तु (अत्तगवेसण - आत्मगवेषकः ) जो सयम की रक्षा से आत्मकल्याण का गवेषक है उसका कर्तव्य है कि वह (सचिक्खे-सतिष्ठेत्) रोगादिक अवस्था मे भी समाधि भाव से रहे । (खु - यस्मान् ) क्यों कि ( तस्स - तस्य ) उस मुनि का (एय- एतत् ) यही આ જે કાઈ મને રાગ આદિ થયેલ છે તે ખધા મારા અશુભ કર્મોનુ
66
छे
॥ ३२ ॥
રાગાકાત મુનિનું કર્તવ્ય શું છે તે સૂત્રકાર આ ગાયા દ્વારા કહે છે ते गच्छ ' इत्यादि
6
अन्वयार्थं—भुनि सेगिच्छ-चिकित्साम् रोगना प्रतिहारनी नाभिनदिज्जा7 અમનન્ત્ત્ અનુમેદના ન કરે મુનિ જ્યારે ચિકિત્સા સુધીની અનુમાઇના નથી કરતા ત્યારે તેની ચિકિત્સા કરવી અથવા કરાવવી ઘણી દુરની વાત છેઅપાવેલ - आत्मगवेषक ? सयभनी रक्षाद्वारा आत्भन्द्रयाणुना गवेष होय छे तेनु उतव्य छे, सचिक्खे-सतिष्ठेत् शाहि अवस्थामा सभाधीभावथी रहे खु- यस्मात् भ है, तस्स-तस्य मे भुनिनु एय- एतत् खेन सामण्ण - श्रमण्यम् श्रभपशु छे
उ० ५२
