________________
४५४
उत्तराध्ययनसुने
टीका' अज्जेवाह ' इत्यादि ।
हम् अस्मिन्नेव दिने न लभेन्न प्राप्नोमि अपि सम्भावयामि चः = आगामिदिने, इदमुपलक्षणम् तेन अन्यस्मिन् कस्मिथिदागामिनि दिने इत्यथः, लाभः स्यात् = आधारादिमाप्तिर्भविष्यति, एवम् = अनेनोक्तप्रकारेण यः साधुः मतिसमीक्षते चिन्तयति - अभे सत्यमुद्विग्नः सन् सयमयाना निर्वतीत्यर्थः । त मुनिम् - जलाभः = अलाभपरी परः, न तर्जयेत् = कथमपि पराजय कर्तुं न शक्नुया
'अज्जेवाह ' - इत्यादि ।
अन्वयार्थ - (अह् - अहम् ) मुझे (अज्जेव न लग्भामि-अद्यैव न लभे) आज यदि आहार का लाभ नही हुआ है (अवि-अपि) तो (सुए-श्वः) आगामी दिन मे उपलक्षण से और भी किसी अन्य दिवस में (लाभो सिया - लाभ स्यात्) उसका लाभ हो जायगा । ( एव-एवम् ) इस प्रकार से (जो - य ) साधु ( पडिसचिखे प्रतिसमीक्षते ) विचार लेता है, (त-तम् ) उसके लिये (अलामो - अलाभ ) अलाभपट्टीपर (न तज्जए -न तर्जयेत् ) कभी भी सतापित नही कर सकता है । इसका तात्पर्य यह है - याचना करने पर भी यदि गृहस्य - दाता की इच्छा होगी तो ही देगा, नहीं होगी तो नही देगा। यदि वर नही देता है तो इसमें साधु के लिये अपरितुष्ट होने की बात ही कौन सी है । जो साधु इस प्रकार की विचारधारा से युक्त होता है वह भिक्षा का लाभ न होने पर भी समचित्त बना रहता है, उसके मन मे विकृति नही आती है । इसी से वह अला नपरीपर का विजेता बन जाता है ।
' अज्नेवाह ' त्याहि
मन्वयार्थ - अह - अहम् भने अज्जेव न लब्भामि-अद्यैव न लभे या ले लेोभनने। साल थथे। नथी अवि-अपि तो सुए-श्व आगामी हिवसभा उपलक्षयी मील पशु अर्ध विभे लाभो सिया-लाभ स्यात् सेना साल भजशे एव - एवम् आ प्रार जो-च साधु पडिसचिक्खे- प्रतिसमीक्षते वियारी से छे त तम् तेने भाटे अलाभो - અજામ અલાલપરીષહ કદી પણ સતાપ આપનાર બનતા નથી આનુ તાત્પય એ છે કે, યાચના કરવા છતા પણ તે ગૃડસ્થ દાતાની ઈચ્છા હશે તેા આપશે નહી હાય તા નહીં આપે જે તે આપે નહિ તે સાધુ માટે તેમા અસતેષ લાવવાની વાત જ કયા છે, જે સાધુ આ પ્રકારની વિચારધારાથી યુકત છે તે ભિક્ષાના લાભ ન થવાથી પણ સચિત્ત ખની રહે છે તેના મનમા વિજ્રની આવતી નથી તેનાથી તે અલાભપરીષહના વિજેતા બની રહે છે
