________________
प्रियदर्शिनी टीका अ०२ गा २७ वधपरीपहजये स्कन्दकाचार्यदृष्टान्त ४३ श्रावस्त्रतधारी स्वन्दकमार आईतसिद्धान्त समर्थयन् त निरुत्तर कृतवान् । तेन कारणेन पालकपुरोहितस्य स्कन्दपकुमार प्रति महान् पिढेपो जातः । - ,
एकदाऽसौ सन्दककुमारः पञ्चभिः शतैः कुमारैः सह मगवतो मुनिसुव्रतस्वामिनः समीपे देशना शुत्वा दीक्षा गृहीतवान् । भगवता ते पञ्चशतकुमारकास्तस्य शिष्यत्वेन निश्रिताः कृताः । ततोऽसौ स्कन्दकाचार्योऽन्यदा भगवन्त पृच्छतिभगवन् ! कुम्भकारफटकपुराभिमुख विहमिच्छामि, भगवानाह-वर तत्र गम्यवाम् , किंतु वनोपसा मारणान्तिकः । पुनस्तेनोक्तम्-भगवन् ! वयमाराधका., कि वा विराधकाः ?। मगरता कथितम्-एक खा विना सव आराधकाः सन्ति । सुनकर वहां पर बैठे हुए श्रावकव्रतधारी स्कन्दककुमार ने जैनसिद्धान्त का समर्थन करते हुए उसको निरुत्तर कर दिया, इससे पालक स्कन्दककुमार का महान् विदेपी यन गया।
कुछ काल के बाद स्कन्दककुमार ने पाचसौ कुमारों के साथ भगवान मुनिसुव्रतस्वामी के समीप धार्मिकदेशना सुनकर दीक्षा ली। उन पाचसौ कुमारोंको भगवानने उनकी नेत्राय(अधीनता) मे कर दिया । अब वे स्कन्दक मुनि स्कन्दकाचार्य हो गये । स्कन्दकाचार्य ने एक दिन भगवान से पूछा कि भगवन् ! मैं या से कुम्भकारफटक पुर की तरफ विहार करना चाहता ह यदि आपकी आज्ञा हो तो। भगवान ने कहा जैसा तुम्हें सुग्व हो वैसा करो परन्तु तुम को वहां मरणान्तिक उपसर्ग का साम्हना करना पडेगा। फिर इस बात को सुनकर स्कन्दक ने प्रभु से पूछा कि प्रभो! हम सब आराधक हैं या विराधक ? भगवान ने कहा तुम्हारे सिवाय सय ही आराधक हैं। भगवान के मुख से इस શ્રાવકવ્રતધારી કદકમારે જેનસિદ્ધાતને સમર્થન કરતા તેને નિરૂત્તર બનાવી દીધે આથી પાલક સ્ક દકકુમારને મડાન વિરોધી બની ગયે
કેટલાક સમય પછી ૭ દકકુમારે પાસે કુમારની સાથે ભગવાન મુનિસુવ્રતસ્વામી પાસેથી ધાર્મિક દેશના સાભળીને દીક્ષા અંગીકાર કરી, એ પાચસો કુમારને ભગવાને ૪ દકકુમારની દેખરેખ નીચે રાખ્યા, આથી તે 'સ્ક દકમુનિ દાચાર્ય બની ગયા, સક કાચાયે એક દિવસ ભગવાનને પૂછયુ કે, હે ભગવત! હું અહિથી આપની આજ્ઞા હોય તે કુભકારકટકપુર તરફ વિહાર કરવાની ઈચ્છા રાખુ છુ ભગવાને કહ્યું, જે રીતે તમને સુખ થાય એ રીતે કરે પરંતુ તમારે ત્યાં મરણતિક ઉપસર્ગ ને સામને કરવું પડશે તે વાત સાભળીને ૨૪ દકે પ્રભુને પૂછયું, કે હે પ્રભો! અમે બધા આરાધક છીએ કે વિરાધક? ભગવાને કહ્યું, કે તમારા શીવાય બધા આરાધક છે ભગવાનને