________________
કરશે
प्रियदर्शिनी टीफा अ०२गा २२-१३ शय्यापरीपहजयः न लड्वयेत् । उन्चशग्या प्राप्य 'अहो ! भाग्यपानऽह यन्मम सर्वकालमुखदा वसतिमिलिते 'ति , आचशग्या माप्य तु 'जहो! कीशी मम मन्दभाग्यता, यत शग्यापि शीतादिनिपारिका न लभ्यते' इति विपाद । एभूताभ्यां हर्पविषादाभ्यां मध्यस्वभावरूपा मर्यादा नोलद्धनीयेत्ययं । यस्तु मुनि पापदृष्टि पूर्वोक्त मर्यादोहनक स विनिहन्यते, परीपहै पराजितोऽत एर साधुमर्यादास्सलितो मुनि सयमात्पतितो भरतीत्यर्थ । तस्मादुपारयादी रागद्वेपपरिवर्जनेन शग्यापरीपह सोढव्य इति भावः ।। २२ ॥ अनुकूल वस्ति को पाकर ऐसा विचार न करे कि "अहो ! में पढ़ा ही भाग्यशाली हू जो मुझे सर्वकाल मे सुरस देनेवाली वसति मिली है" तथा अपचशय्या प्रतिकूल वस्ति को पाकर ऐसा विचार न करे कि-अहो ! में कैसा मन्दभागी ह जो मुझे शीतादि निवारण करने वाली वस्ति भी नहीं मिली । इस प्रकार अनुकूल प्रतिकूल वसति की प्राप्ति को लेकर मुनि को रर्पविपादात्मक परिणामो बारा म यस्थभावरूप मर्यादा का उरलघन नहीं करना चाहिये । जो मुनि (पाचदिवी विहन्नई-पापदृष्टि विहन्यते) अनुकूल प्रतिकूल
सति में रागयेप करता है वर पापदृष्टि मुनि इस समताभावरूप मर्यादा का नाश करता हुवा सयम से पतित हो जाता है। इसलिये मुनिका कर्तव्य है कि वह उपाश्रय आदि मे रागवेप के परिवर्जन से शय्यापरीपह सरन करे ।। २२ ॥ ન કરે કે, “ ઓહો! હું ખૂબ જ ભાગ્યશાળી છું જે મને સર્વકાળ સુખ દેવાવાળી વસ્તિ મળી છે” તથા “વિચ” શયા પ્રતિકૂળ વસ્તિથી એ વિચાર ન કરે કે, હું કે મદલાગી છુ જે મને ઠડી આદિનું નિવારણ કરવાવાળી વસ્તિ ન મળી, આ પ્રકારે અનુકૂળ પ્રતિકૂળ વસ્તિની પ્રાપ્તિને લઈ મુનિએ હર્ષ વિપાદાત્મક પરિણામે દ્વારા મધ્યસ્થ ભાવરૂપ મર્યાતાનું ઉલઘન કરવું ન જોઈએ જે મુનિ પારિરી बिहन्नई पापद्रप्टि विहन्यते अनु३५ प्रतिकूण पस्तिमा देश ४२ छ ते પાપદદિ મુનિ આ સમતા ભાવ રૂપ મર્યાદાને નારા કરી રયમથી પતિત થઈ જાય છે. આ માટે મુનિનું કર્તવ્ય છે કે તે, ઉપાય આદિમા રાગ હેરાના પરિવજનથી શય્યા પરીષહ સહન કરે છે ૨૨
