________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० २ गा० ५-६ शीतपरीपहजय
२९९
पूर्वदृट गोकुलम् । तदा तद्वचनेन सर्नरपि साधुभिर्ज्ञातिगोकुलाभावैस्तन काचिदेव शक्तिर्विदिता । सर्वस्तत्पिण्डभोजनस्य प्रायश्चित्त कृतम् । ततस्वनागत्य तेन देवेन ससारावस्थाया तात स्वगुरु मुक्त्वा सर्वे साधवो वन्दिताः । किं कारण त्वया नाय वन्दितः ? एवमाचार्येण पृष्टोऽसौ सर्व स्ववृत्तान्त सचित्तजलपानार्थ पितुः प्रेरण च सर्वेपा साधूना पुरस्ताद् कथयित्वा देवलोक गतः। एवमन्यैरपि मुनिभिस्तृपापरीपहः सोढव्यः ॥ ५ ॥
सुधा पिपासापरीपदसहनेन कृशशरीरस्य साधोः शीतकाले शीतमपि नहुना धते इति शीतपरीपहजय माह
गोकुल नही है । वह शीघ्र ही पीछे वहा से वापिस लौटा और अपने आचार्य के पास आकर इस बात को कहा कि अब तो वहा पर कोई गोकुल नही है । साधुओं ने जब यह बात सुनी तो उन्हों ने यह निश्चित किया कि अवश्य इस मे कोई देव की माया थी । सब ने मिलकर इसका प्रायश्चित्त लिया, क्यो, कि इन सब ने वहा से पहिले तक्रादि को ग्रहण किया था। बाद में देव ने आकर अपने ससार अवस्था के पिता-धनमित्र मुनि को छोड़कर बाकी के समस्त साधुओं को वदना की । आचार्य ने पूछा धनमित्र मुनि को वदन क्यों नहीं किया? तब उस देव ने समस्त पहिले का वृत्तान्त जो धनमित्र मुनि ने सचित्त जल को पीने के लिये अपने शिष्य धनप्रिय को मुनि की अवस्था मे कहा था आचार्य के समक्ष कह दिया । कह कर फिर यह स्वर्ग को वापिस चला गया। इसी प्रकार अन्य मुनियो को भी तृपापरीपर का विजय करना चाहिये ॥ ५ ॥
નથી તે એજ વખતે પાછા કર્યો અને પેાતાના આચાર્યની પાસે આવીને કહ્યુ કે, ત્યા તા કાઈ ગાકુળ નથી. સાધુઓએ જ્યારે આ વાત સાભળી તા તેઓએ એવુ નક્કી કર્યું કે, અવશ્ય આમા કાઇ દેવની માયા હતી, સહુએ મળીને તેનુ પ્રાયશ્ચિત્ત લીધુ કારણ કે, તે સહુએ ત્યાથી છાસ આદિ વસ્તુ ગ્રહણ કરેલ હતી બાદમા દેવે આવીને પેાતાના સસાર અવસ્થાના પિતા ધનમિત્ર મુનીને છેડીને ખાકીના સમસ્ત સાધુએને વદના કરી, આચાર્યે પૂછ્યું કે, ધનમિત્ર મુનેિને વના કેમ ન કરી ? ત્યારે તે દૈવે પહેલાના સમસ્ત વૃત્તાત જે ધન મિત્ર મુનિચે સચિત્ત પાણી પીવા માટે પોતાના શિષ્યને મુનિ અવસ્થામા કહ્યું હતું તે આચાર્ય સમક્ષ હી દીધુ આ કહીને તે પેાતાના મુળધામ સ્વર્ગ મા ચાલ્યા ગયા આ પ્રકારે આ યમુનિયેાએ પણુ તૃષાપરીષહુના વિજય કરવા જોઈએ. પા
