________________
-
उत्तराध्ययनले मनसा भारयेत् । गुरोर्वचन हि परिणामे तापोपशमक रत्नायपरिशोधक शान्तिमुषासंभृत परमहितम् , आम्रफलमिगदी कदुक, मध्येऽम्लरसयुतम्, अन्ते चापूर्वास्वादजनकं भातीति मत्वा मियमेव मन्येतेति भाव । ___यद्वा-प्रिय-भीतिजनक स्तुत्यादि, अप्रियम् अनीतिकारक निन्दादि, धारयेत्= सम जानीयात् । भिक्षाचर्यादौ प्रियमप्रिय वा वचन श्रुत्वा समभावनया तत् तितिक्षत, तत्र राग द्वेप वा न कुर्यादित्यर्थः । उक्त च भगवता
लाभालाभे मुहे दुक्खे, जीविए मरणे तहा।
समो निदापससासु, तहा माणाप्रमाणो ॥ (उत्त०१९अ) परिणाम मे सताप को मिटाने वाले रत्नत्रय को परि शुद्ध करने वाले, शान्तिरूपी अमृत के समुद्र परम हितकारी तथा आम्रफल के समान आदि मे कटुक, मध्य मे आम्लरसयुक्त ण्व अन्त में अपूर्व रस का आस्वाद कराने वाले होते है । इसलिये गुरु महाराज के वचन को प्रिय मानकर ही उनका सेवन करते रहना चाहिये यही विनीत शिष्य का कर्तव्य है । अथवा-" धारिजा पियमप्पिय" इसका अभिप्राय यह भी है कि साधु जय भिक्षाचर्या आदि के लिये जावे तब उस समय यदि कोई खोटे मीठे वचन भी कहे-निंदा एव स्तुति भी करे तो भी उसमें इसे पक्षपाती नहीं होना चाहिये-दोनो पर सायु का समान भाव ही होना चाहिये । उस पर राग एव देप करना साधुका कर्तव्य नहीं है। __ लाभालाभे सुहे दुक्खे । जीविए मरणे तहा ॥
समो निंदा पससासु। तहा माणा व माणओ ॥ (उ १९अ) મટાડવાવાળા રત્નમયને પરિશુદ્ધ કરવાવાળા શાતિરૂપી અમૃતના સમુદ્ર પરમ હિતકારી તથા આમ્રફળ જેવા શરૂઆતમાં તુરા, મધ્યમાં આલ્ફરસ યુક્ત તથા અ તમાં અપૂર્વ રસનો આસ્વાદ કરવાવાળા હોય છે આ માટે ગુરુ મહારાજના વચનને પ્રિય માનીને તેનું સેવન કરતા રહેવું જોઈએ તે વિનાત शिष्यनु तव्य छ मथवा-" धारिज्जा पियमप्पिय" मानो मलिभाय सेवा પણ છે કે સાધુ જ્યારે ભિક્ષા ચર્યા વગેરે માટે જાય ત્યારે તે સમયે કઈ નાઈ સારૂ નરસુ વચન કહે-નિદા અગર સ્તુતિ પણ કરે તે પણ એમાં તેમણે પક્ષપાતિ ન બનવું જોઈએ બન્ને પર સાધુનો સમાનભાવ હોવો જોઈએ એના પર રાગ અગર કેશ કરે એ સાધુનું કર્તવ્ય નથી
लाभालाभे सुहे दुक्खे, जीविए मरणे तहा । समो निंदापससासु, तहा माणावमाणओ ॥ (उत्त० १९ अ)
