________________
उत्तराध्ययनसूत्रे पुनमरणाभ्यानयुक्ता जननी रिलोक्य स कुलपुत्रस्त वैरिणं गृहीत्वा मातुः समिपमानीयानमीत्-भरे ! वन्धुघावक ! अनेनासिना या कुत्र हन्याम्, तेनातिभीतेन कथितम् यन शरणागता न हन्यन्ते तत्र । एतद्वचन श्रुत्ला कुलपुत्रेण जननीमुख विलोक्तिम् । जनन्या च मध्यस्थभारमलम्य सजात-करुणया निगदितम्-हे पुन ! शरणागता न हन्यन्ते । यतः
सरणागया य वास,-त्या पणया बसणपत्ता य।
रोगी अजगमा य, सप्पुरिसा र पहरति । छाया-शरणागताच विश्वस्तान् प्रणतान् व्यसनमाताश्च ।
रोगिणः अजगमाश्च सत्पुरुषा नैर महरन्ति ।। पुत्र पुत्रमरण जनित दुःख से आतध्यान करती हुई माता को देखकर शीघ्र ही अपने भाई के उस घातक को पकड़ कर माता के सन्मुख उपस्थित कर कहा अरे वन्धु घातक ! वोल तुझे इस तलवार के द्वारा कहाँ पर मा। उसने डरते हुए कहा-जहा शरण मे आये हुए प्राणी नही मारे जाते है वही पर आप मुझे मारे । बन्धु घातक के इस प्रकार वचन सुनकर कुलपुत्र ने माता के मुखकी ओर देखा। माता ने धैर्य धारण कर दयायुक्त होते हुए कहा कि हे बेटा' शरण मे आये हुए को वीर पुरुप मारा नहीं करते है । क्यो कि इतने प्राणी अवध्य होते हे
सरणागया य वीस-त्या पणया वसण पत्ताय ।। रोगी अजगमा य, सप्पुरिसा व पररति ॥१॥
गाथार्थ-शरणागत, विश्वासपात्र, कष्ट मे पडा हुआ, रोगी और अपग, इनके ऊपर महा पुरुष प्रहार नहीं करते है अर्थात् इनकी रक्षा करते हे ॥ જનીત દુખથી આર્તધ્યાન કરતી માતાને જોઈ તુરતજ પિતાના ભાઈના એ ઘાતકને પકડીને માતાની સન્મુખ ઉભો રાખી કહ્યું, અરે બધુ ઘાતક ! બેલ તને આ તરવાર કયે સ્થળે મારૂ તેણે ડરીને કહ્યું-જ્યા શરણમાં આવેલા પ્રાણીને મારવામાં નથી આવતા એ અને આપ મને મારે બધુને મારનારના આ પ્રકારના વચનને સાભળી કુળપુત્રે માતાના મુખની સામે જય માતાએ પૈર્ય ધારણ કરી દયાયુક્ત બની કહ્યું કે હે બેટા ! શરણમાં આવેલાને વીરપુરૂ કદી મારતા નથી કેમકે આટલા પ્રાણી અવધ્ય હોય છે
सरणागया य वीस,-स्था पणया वसणपत्ता य ।
रोगी अजगमा य, सप्पुरिसा णेव पहरति ॥१॥ ગાથાર્થ—શરણાગત, વિશ્વાસપાત્ર, કામા પડેલા, રેગી અને અપગ,
