________________
'
सुन्दरबोधिनी टीका अ. १ चेलनाराज्ञाः दोहदवर्णनम् ..
१०१
मम क्षुल्लमातुल्लनाया देव्यास्तस्य दोहदस्य सपत्तिर्भविष्यतीति कृत्वा श्रेणिकं राजानं ताभिरिष्टाभिर्यावद् वल्गुभिः समाश्वासयति, समाश्वास्य यत्रैव स्वकं गृहं तत्रैवोपागच्छति, उपागत्य आभ्यन्तरान् राहस्यिकान् स्थानीयान् पुरुषान् शब्दयति, शब्दयित्वा एवमवादीत् गच्छत खलु यूयं देवानुप्रियाः ! मृनात आर्द्र मांसं रुधिरं वस्तिपुटकं च गृहीत ।
こ
ततः खलु ते स्थानीयाः पुरुषा अभयेन कुमारेण एवमुक्ताः सन्तः हृष्टाः करतल० यावद् प्रतिश्रुत्य अभयस्य कुमारस्यान्तिकात् प्रतिनिष्क्रामन्ति, प्रतिनिष्कम्य यत्रैव शूना, तत्रैवोपागच्छन्ति, आर्द्र मांसं रुधिरं बस्तिपुटकं च गृहन्ति, गृहीत्वा यंत्र अभयः कुमारस्तत्रैवोपागच्छन्ति, उपागत्य करतल० तमार्द्र मांसं रुधिरं वस्तिपुटकं च उपनयन्ति ॥ ३० ॥
टीका - 'इमं च णं' इत्यादि - यथाभूतमवितथमसंदिग्ध मित्येतानि पदानि पूर्वमेव व्याख्यातानि । राहस्थिकान- गुप्तविचारकान् स्थानीयान् = गौरक्शालिनः स्वभृत्यान्, सुनातः=अमारिघोषितातिरिक्तवधस्थानात् आर्द्र मासं रुधिरं वस्तिपुटकं शोणितयुक्तमुदरान्तर्वर्तिभागं ( ' कलेजा' इति भाषायाम् ) गृह्णीत = आऩयतेत्यर्थः । ' शेषं' स्पष्टम् ॥ ३० ॥
₹
1
आर्तध्यानको छोडें मैं शीघ्र ऐसा उपाय करूँगा जिससे मेरी माताका दोहद (दोहला ) पूर्ण होजाय । इस तरह विनययुक्त मधुर वचनांसे अपने पिताका मन संतुष्ट करके अभयकुमार अपने महल आये । महल ऑकर उनने अपने गुप्त पुरुषों को बुलाये और कहा कि - हे देवालुप्रियो ! तुम लोग अमारि - घोषणाकी सीमा के बाहर के वयस्थान से बस्तिपुट के साथ गीला मांस लाओ। इसके बाद उन राजपुरुषोंने उनकी "आज्ञाका 'यथावत् पालन किया ॥ ३० ॥
એવા વચન સાભળી અભયકુમાર બાલ્યા−હે તાત । આપ આતધ્યાન છેડા, હુ જલદી એવા ઉપાય કરીશ કે જેથી મારી માતાના દોષદ પૂર્ણ થઈ જશે
प्रमा- विनय वाणा मधुर वयनेोथी - योताना पितानु, भन सतुष्ट यभाडी અભયકુમાર પોતાને મહેલ ગયા ત્યા આવીને તેણે અંગત ગુપ્ત પુરૂષને મેલાવીને કહ્યુ કે હું દેવપ્રિયા ' તમે લોકા અમારિ ઘોષણા કરેલી સીમા ( રાજ્યની અમુક સીમાની અદર હિંસા ન કરવી એવી ઘેષણા-જાહેરાતવાળી જગ્યા ) થી उसोभानाभाथी' 'मस्तीपुर साथै बीड (तालु) भास सह मावो. મહા तेभनी आज्ञानु उद्या प्रमाणे यासन यु (30)
त्या पोछी ते शन्नपुंषा
