________________
१४३
सुन्दरबोधिनी टीका अ. १ वैहल्ल्यस्य गन्धहस्ती क्रीडा हारो दत्तः, तद् यदि खलु स्वामिन् ! यूयं मह्यं राज्यस्य च यावत् जनपदस्य च अद्धे दत्त तदा खल्वहं युष्यभ्यं सेचनकं गन्धहस्तिनस् अष्टादशवर्क च हारं ददामि ।
ततः खलु स कुणिको राजा वैहल्ल्यस्य कुमारस्य एतमर्थ नो आद्रियते नो परिजानाति, अभीक्ष्णं २ सेचनकं गन्धहस्तिनस् अष्टादशव च हारं याचते ।
ततः खल्लु तस्य वैपल्ल्यम्य कुमारस्य कूणिकेन राज्ञा अभीक्ष्णं २ सेचनकं गन्धहस्तिनम् अष्टादशवकं च हारं [ याच्यमानस्य सतोऽयमेतद्रूप आध्यात्मिकः ४ समुदपद्यन ] एवं ग्वल आक्षेप्तुकामः खलु, ग्रहीतुकामः खलु, आच्छेतुकामः खलु मां कूणिको राजा सेचनकं गन्धहस्तिनम् अष्टादशवक्रं च हारम् तद् यावन्मां कुणिको राजा [नो जानाति ] तावत् [श्रेयो मम ] सेचनकं गन्धहस्तिनम् अष्टादशवक्रं च हारं गृहीत्वान्तःपुरपरिवारसंपरिकृतस्य सभादिया है, सो यदि आप उसे लेना चाहते हैं तो मुझे भी राज्य
और जनपदका आधा भाग दीजिथे, फिर मैं भी आपके लिये इन दोनों को देदूंगा । परन्तु राजा कूणिकने वैहल्ल्यकुमारकी इस बातको पसन्द नहीं किया, ल कभी इसको अच्छी तरह सोचाही, परन्तु बार-बार अपनी मागको दोहराता रहा ।
* तदन्तर कूणिक राजा छारा वार २ हाथी और हार मागनेपर वैहल्य अपने मनमें सोचता है कि कूणिक राजा मेरे पर मिथ्यादोष लगा कर मेरा सेचनक गंधहाथी और हार मुमले छीन लेना चाहता है, इसलिये उचित है कि जबतक कूणिक मुझसे हाथी और हार તથા અઢાર સરવાળો હાર દીધા છે. જે તે આપ લેવા ચાહે છે તે મને પણ નીય તથા જન પદને અરધે ભાગ આપો પછી હુ પણ આપને આ બને આપીશ પરંતુ રાજા કુક્ષિકે વૈવલ્ય કુમારની આ વાત પસદ કરી નહિ. ન તે કદી એ વાતને ઠીક રીતે વિચાર કરી જે માત્ર વાર વાર પિતાની માગણજ કર્યા કરી. - ત્યાર પછી કુણિક રાજા તરફથી વારવાર હાથી તથા હારની માગણી થતાં - હલ્ય પિતાના મનમાં વિચાર કરે છે કે આ કૂણિક રાજા મારા ઉપર બેટે દોષ ગાડીને મારે સેચનક ગજ હાથી અને હાર મારી પાસેથી પડાવી લેવા માગે છે. માટે એજ વાજબી છે કે જ્યા સુધી કૂદિ મારી પાસેથી તે હાથી અને હાર ન પઠાવી લીએ તે પહેલાજ ચેચનાક ગધ હાથી તથા અઢાર સરવાળા હાર તથા અ ત પુર
