________________
निरयावलिकामुत्रे
ततः खलु स कूणिको राजा पद्मावत्या देव्या एतमर्थे नो आद्रियते, नो परिजानाति, तूष्णीकः संतिष्ठते ।
ततः खलु सा पद्मावती देवी अभीक्ष्णं२ कूणिकं राजानमेतमर्थ विज्ञपयति ।
१४२
ततः खलु स कूणिको राजा पद्मावत्या देव्या अभीक्ष्णं२ एतमर्थ विज्ञाप्यमानः अन्यदा कदाचित् बैहल्ल्यं कुमारः शब्दयति शब्दयित्वा सेचनकं हस्तिनम् अष्टादशवक्रं हारं याचते ।
ततः खलु स चैहल्ल्यः कुमारः कुणिकं राजानमेवमत्रादीन् - एवं खलु स्वामिन् ! श्रेणिकेन राज्ञा जीवता चैत्र सेचनको गन्धहस्ती अष्टादशवकव हमारे पास सेचनक गन्ध हाथी नहीं है तो इस राज्य और जनपदसे क्या लाभ ? |
यह सुनकर राजा कूणिकने पद्मावती देवीके इस विचारका आदर नहीं किया और न उस बातकी ओर ध्यान दिया, केवल चुपचाप रह गया ।
परन्तु उस राजा कूणिकने रानी पद्मावतीके द्वारा वारवार विज्ञापित होने के कारण एक समय कुमार वैद्यको अपने यहाँ बुलाया, बुलाकर उससे सेचनक गन्ध हाथी और अट्ठारह लडीवाला हार सांगा ।
कृणिकका ऐमा अभिप्राय जानकर नेहल्ल्यकुमारने इस प्रकार कहना आरम्भ किया - हे स्वामिन् ! राजा श्रेणिकने अपनी जीवितावस्था में ही मुझे सेचनक गन्ध हाथी और अट्ठारह लडीवाला हार દ્વાન અનેક પ્રકારની કીડા કરે છે. હું સ્વામી। જે આપણી પાસે સેચનઢ ગધ હાથી ન હોય તેા આ રાજ્ય અને જનપદથી શુ લાભ ?
આ સાભળી રાન્ત કૃણિકે પદ્માવતી દેવીના આ વિચારને આદર કર્યાં નહિ કે ન તે વાત તરફ ધ્યાન દીધુ . માત્ર ચુપચુપ રહ્યા
ત્યાર પછી તે રાળ કૃણિકે રાણી પદ્માવતીના મારફત વારંવાર વિજ્ઞાપન કરવામા આવતુ તેથી એક વખત વહ૫ કુમારને પેાતાને ત્યાં મેલવ્યે અને તેની પસેથી સચનક ગંધ હાથી તથા અઢાર સરવાળા હાર માગ્યા.
કૃણિકને એવા અભિપ્રાય જ્ઞણીને વૈદય કુમારે આ પ્રકાર કહેવા માંડયું – ચિન્ ! કેલ્સિક રાજએ પાતાની વિત અવસ્થામાં જ મને સેચનક ગંધ હાથી
