________________
जीवाभिगमले १९९२ एतेपां कायस्थितिं दर्शयति
मूलम्-सुहसे णं भंते सुहमे त्ति कालओ केवञ्चिरं होइ ? गोयमा ! जहपणेणं अंतोमुहत्तं-उकोसेणं असंखेज्जं कालं जाव असंखेज्जा लोया, सव्वेसिं पुढत्रीकालो जाव सुहम णिओयस्त पुढवीकालो, अपजत्तगाणं सव्वेसिं जहण्णेण वि उक्कोसेण विअंतोमुहत्त, एवं पजत्तगाण वि सव्वेसिं जहण्णेण विउकोसेण वि अंतोमुहत्तं । सुहमस्स णं भंते ! केवइयं कालं अंतरं होई? गोयमा ! जहण्णेणं अंतोमुहत्तं-उकोसेणं असंखेज्जे कालं कालओ असंखेज्जा भो उस्तप्पिणी ओस्तप्पिणीओ, खेत्तओ अंगुलस्स असंखेज्जइभागो, सुहुमवणस्सइकाइयस्त सुहुमणि सोयरस वि जाव असंखेजइभागो । पुढवीकाइयादीणं वणस्लइकालो । एवं अपज्जत्तगाणं पज्जत्तगाण वि॥सू. १३०॥
छाया-सूक्ष्मः खलु भदन्त ! सूक्ष्म इति कालतः कियच्चिरं भवति ? गौतम ! जघन्येनाऽन्तर्मुहर्तम् उत्कर्पणाऽसंख्येयकालं यावदसंख्येया लोकाः, सर्वेषां पृथिवीकालो यावत्सूक्ष्मनिगोदस्य पृथिवीकाल: अपर्याप्तकानां सर्वेषां जघन्येनाप्युत्कर्पगाप्यन्तर्मुहूर्त एवं पर्याप्तकानामपि सर्वेषां जघन्येनाऽप्युत्कणाप्यन्तर्मुहूर्तम् । सूक्ष्मस्य खलु भदन्त ! क्रियन्त कालमन्तरं भवति ? गौतम । जघन्येनान्तर्मुहूर्तमुत्कर्पणाऽसंख्येयं कालम्, कालतोऽसंख्याता उत्सर्पिण्यवसर्पिण्यः क्षेत्रतोऽगुलस्याऽसंख्येयभागः, सूक्ष्मवनस्पतिकायिकस्य सूक्ष्मनिगोदस्यापि यावदसंख्येयभागः । पृथिवी कायिकादीनां वनस्पतिकालः। एवमपर्याप्तकानां पर्याप्तकानामपि ॥१३०॥ सूत्री और पर्याप्तविषयक सप्तसूत्री भी कह लेना चाहिये इन सव में भी जघन्य और उत्कृष्टस्थिति एक अन्तर्मुहर्त की है ॥१२९॥
कायस्थिति कथनसुहुमेणं भंते ! सुहुमेत्ति कालओ केवच्चिरं होई' इत्यादि । કહી લેવી જોઈએ. આ બધામાં, પણ જઘન્ય અને ઉત્કૃષ્ટ સ્થિતિ એક અ.તમુહૂર્તની છે. એ સૂ. ૧૨૯ છે
કાયસ્થિતિનું કથન 'सुहुमाणं भंते ! सुहुमंति कालओ केवच्चिई होई' त्या