________________
मुनिकुमुदचन्द्रिका टीका, द्वारावत्या विनाशविषये कृष्णारिष्टनेम्योः संवादः १३७ इति = हे कृष्ण ! इत्युक्त्वा 'अरहा अरिनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी' अर्हन् अरिष्टनेमिः कृष्णं वासुदेवम् एवमवदत् - ' एवं खलु कण्हा - ! इमीसे वारवईए णयरीए' एवं खलु हे कृष्ण ! अस्या द्वारावत्या नगर्याः 'दुवालसजोयणआयामाए नवजोयण जाव पञ्चक्खं देवलोगभूयाए' द्वादशयोजनायामाया नवयोजनयावत् - प्रत्यक्षं देवलोक भूतायाः = द्वादशयोजनपर्यन्तं लम्बायमानाया नवयोजनपर्यन्तं विस्तृतायाः स्वर्गतुल्याया अस्या द्वारावत्या नगर्याः 'सुरग्गिदीवायणमूलए' सुराग्निद्वैपायनमूलक:- सुराग्निद्वैपायनाः-मुरा= मदिरा, अग्निः = अनलः, द्वैपायनः = ऋषिविशेषः, एते मूलं कारणं यस्मिन् सः, सुराग्निद्वैपायननिमित्त इत्यर्थः विनाशः = विध्वंसेा भविष्यति । यदुवंशिनां सुरापानेन, द्वैपायनऋषेरपराधेन, निदानवशादग्निकुमार देवतयोत्पन्नद्वैपायनऋषिकृताग्निवर्षणेन चैतत्कारणत्रयेण द्वारकाया विनाशो भविष्यतीति भावः 11 500 R 11
॥ मूलम् ॥
''
तए णं कण्हस्स वासुदेवस्स अरहओ अरिट्टने मिस्स अंतिए एयम सोच्चा अयमेयारूवे अज्झत्थिए ४ समुप्पन्नेधन्ना णं ते जालि-मयालि - उवयालि - पुरिससेण-वारिसे - पज्जुन्न-संब- अणिरुद्ध - दढने मि- सच्चनेमिप्पभियओ कुमारा, जें णं चिच्चा हिरण्णं जाव परिभाएत्ता अरहओ अरिट्टने मिस्स अंतियं मुंडा जाव पवइया, अहणणं अपने अकयपुण्णे रज्जे य जाव अंतेउरे य माणुस्सएस् य कामभोगेसु मुच्छिए नो संचाएमि अरहओ अरिट्टनेमिस्स अंतिए जाव पव्वइत्तए । कण्हाइ ! अरहा अरिट्ठनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी - से नूर्ण कण्हा ! तत्र अयं अज्झत्थिए ४ समुत्पन्ने धन्ना णं ते
देवलोक समान इस द्वारका नगरीका विनाश मदिरा, अग्नि और द्वैपायन ऋषि के क्रोध के कारण होगा || सू० २ ॥
ज
ખાર ચેાજન લાંખી, નવ. ચેાજન પહેાળી તથા પ્રત્યક્ષ દેવલેાકના સમાન આ દ્વારકાનગરીનો विनाश भहिरा, अग्नि भने द्वैपायन ऋषिना शेधना अर थशे. ( सू० २ )