________________
१०४
अन्तकृतदशाङ्गसूत्रे रहितत्वात् । 'तत्थ णं' तत्र खलु 'अहासंनिहिएहिं देवेहि' यथा संनिहितैदेवैः तत्समयसमीपवर्ति देवैः 'सम्मं आराहियं' सम्यक् आराधितम् अनेन गजसुकुमालेन मुनिना चारित्रं सम्यक् आराधितम् 'ति कट्ट' इति कृत्वा एवं मनसि निधाय 'दिव्वे सुरहिगंधोदए' दिव्यं सुरभिगन्धोदकम्-दिव्यम् चैक्रियशक्त्या संपादितं सुरभिगन्धोदकम् सुगन्धितमचित्तं जलम्, 'बुट्टे' वृष्टम् , 'दसद्धबन्ने कुसुमे' दशार्धवर्णानि पञ्चवर्णानि कुमुमानि=पुष्पाणि 'निवाइए' निपातितानिवर्पितानि, चेलुक्खेवे कए' चैलोत्क्षेपः कृतः वस्त्रदृष्टिः कृता; 'दिव्वे य' दिव्यश्च देवसंबन्धी च, 'गीयगंधव्यनिनाए' गीतगान्धर्वनिनादःगीत-स्वरतालयुकं गानं, गान्धर्व-मृदङ्गादिवादनम् , अनयोनिनादा ध्वनिः 'कए यावि होत्था' कृतश्चाप्यभूत् ।। मू० ३० ।।
॥ मूलम् ॥ तए णं से कण्हे वासुदेवे कल्लं पाउप्पभायाए जाव जलंते पहाए जाव विभूलिए हथिक्खंधवरगए सकोरंटमल्लतथा मानसिक दुःखसे रहित होने के कारण 'सर्वदुःखप्रहीण' होगये अर्थात् वह गजसुकुमाल अनगार परमपद को प्राप्त होगये। उन गजसुकुमाल अनगार के परमपद प्राप्त होने पर उस समय वहा के समीपवर्ती देवोंने 'इन गजसुकुमाल अनगारने चारित्र का सम्यक् आराधन किया है। ऐसा विचार कर अपनी वैक्रियशक्ति के द्वारा दिव्य सुगन्धित अचित्तजल की और पांच वर्षों के अचित्त
फूलों की वृष्टि करके तथा दिव्य वस्त्रों की वर्षा करके उन देवता__ ओंने दिव्य सुमधुर गान (गायन) से तथा मृदङ्गादि वाद्यों को
ध्वनि से आकाश को व्याप्त कर (गुंजा) दिया ॥ सू० ३० ॥ દુઃખ અને માનસિક દુઃખથી રહિત હોવાના કારણે “સર્વદુઃખપ્રહણ” થઈ ગયા, અર્થાત્ તે ગજસુકુમાલ અનગાર પરમપદને પ્રાપ્ત થયા. તે ગજસુકુમાલ અનગાર પરમદને પ્રાપ્ત થયા પછી તે સમયે ત્યાં સમીપવતી દેવેએ, “એ ગજસુકુમાલ અનગારે ચારિત્રનું સમ્યફ આરાધન કર્યું છે એમ વિચાર કરી, પિતાની વૈક્રિય શક્તિદ્વારા દિવ્ય સુગન્ધિત અચિત્ત જળની અને પાંચ વર્ણોનાં અચિત્ત ફેલોની વૃષ્ટિ કરી. તથા દિવ્ય વસ્ત્રોની વૃષ્ટિ કરીને તે દેવતાઓએ દિવ્ય સુમધુર ગીત (ગાયન)થી અને મૃદંગાદિ વાદ્યોની ધ્વનિથી આકાશને વ્યાપ્ત કરી (ગુંજાવી) દીધું. (સૂ) ૩૦).
