________________
। १०४
__ ' ' उपासना तपक्ष्मचक्षुप मेक्षायोगेन सूक्ष्मेसिम्यासमीम -यदि कथनोपासको भक्तिरसा प्लुतोऽमलेनाऽचित्तेन जलेन स्नपयित्वा अचित्तगन्धाऽऽदिमियुष्मान समर्चयेत् । स्वयमभ्याहत्याचित्तानि भक्तपानादीनि वायुप्मन्यमुपकल्पयेत्तकिमेवविधया तदीयभक्या यूय (त्यागिनः ) प्रसत्स्यथे ? ति, नो चेद्वैपम्ये बीजाभाव', यूय चैत्र विधानि सचित्तान्यचित्तानि पा द्रव्याणि स्वार्थमाल्पितानि मन्यध्वे, यश्च सिद्ध गतिं गतः परमत्यागी वीतरागो मगवास्तदर्य च कल्पितान्यनुमोदयध्वे, इत्यहो' युष्माक व्यामोहविज़म्भणम् । उक्तश्च
"जो सावज सपञ्च, कुणइ महाचाइवीयरागस्स।
सो भम्मइ ससारे, दीह काल जहा जाओ ॥१॥" इति। एतच्छाया च
"य. सावधसपयों करोति महात्यागिवीतरागस्य ।
स भ्राम्यति ससारे, दीर्घ काल यथा जात.॥१॥” इति। तत्कृत कपोलकल्पितानल्पासारजल्पितेन ॥९॥ कर, नेत्रोंको जरा देर मूद कर, बुद्धिमत्ताके माथ सूक्ष्म-दृष्टिसे विचार कीजिए यदि कोई भक्त, भक्तिके रस मे डूबा हुआ, निर्मल अचित्त जल से स्नान कराकर आपको अचित्त गन्ध आदि से पूजे, और स्वय लाए हुए अचित्त भक्त-पान आदि देवे तो क्या उस भक्तकी इस प्रकारका भक्ति से आप (त्यागी) प्रसन्न होंगे? यदि कहो-नही, तो फिर यह दोनों बातें समान ही हुई। आप इस प्रकारके सचित्त और अचित्त पदाथोंका अपने लिये अकल्पनीय मानते हैं, और जो भगवान मुक्ति लाभ कर चुके है। परम त्यागी है, वीतराग है, उनके लिए उन पदायाँकी कल्पनीय विषयक अनुमोदना करते हो ! वाह ! आपकी इस व्यामोह-विडम्बना को। कहा भी हैજરા બંધ કરીને, બુદ્ધિમત્તાની સાથે સૂફમદષ્ટિથી વિચાર કરે કે-જે કોઇ ભકત ભકિત રસમાં ડૂબી જઈને નિર્મળ અચિત્ત જળથી સ્નાન કરાવીને આપને આંચ ગધ આદિથી પૂજે, અને તે આણેલા અચિત્ત ભેજન–પાન આદિ આપે, તો શું એ ભક્તની એ પ્રકારની ભકિતથી આપ (ત્યાગી) પ્રસન્ન થશે? જે ના કહે, તો પછી એ બેઉ વાત સરખી જ થઈ આપ આ પ્રકારના સચિત અને અચિત્ત પદાર્થોને પિતાને માટે કલ્પનીય માનો છે, અને જે ભગવાન મુકિતલાભ કરી ગયા છે, પરમત્યાગી છે, વીતરાગ છે, એવા ભગવાનને માટે તે પદાર્થોની કવાડપનીયવિષયક અનુમોના शो! पाह! मापना मे यामाह-पनाने धन्य छे, छ
