________________
४
-
-
ताकपा उउभयमाणसुहेसु य सरिभाहिययमणनिव्वुइकरेसु । फासेसु जे न गिद्धा वसहमरणं न ते मरए ॥ १५ ॥ टीका-शब्दादिपिपये पनामताना शामा न भवतीति पश्चभिर्गा न्याभिः प्राह-कररिभिय' इत्यादि।
फलरिमितमधुरतन्त्रीत टनाग्यशकदाभिरामेपु । शन्देपु ये न टदा-शामरण न ते नियन्ते ॥ ११ ॥ स्तनजघनगरनारचरणनपनगस्तिमिगसितगतिपु । रूपेषु ये न रक्ता,-शामरण न ते म्रियन्ते ॥ १२ ॥
गुरुवरमारपूपन,-अनुनमाल्यानुलेपननिधिषु । गन्धेपु ये न गृद्धा, शामरण न ते म्रियन्ते ॥ १३ ॥ तिक्ताटुकापायाम्ल, मधुरमसाधपेय लेन्येषु । आस्वादेयु न गृद्धा,-वशालमरण न ते म्रियन्ते ॥ १४ ॥ ऋतुभज्यमानसुसेषु च, सविभा हृदयमनोनितिकरेषु । स्पर्शपु ये न गृद्धा-वशार्तमरणं न ते म्रियन्ते ॥ १५ ॥ आसाम् व्याख्या सुगमा ॥ १५ ॥ सू०६॥ (कलरिभिय, धणजहण, अगुरुवरपर, नित्तकडय, उउभयमाण, इत्यादि।
इन गाधाओं धारा सत्रकार यह प्रदर्शित करते है कि जो शब्दादि पांच इन्द्रियों के विषयों में आमत नहीं धनते है उनका वशातमरण नहीं होता है। इन गाथाओं की व्याख्या सुगम है।
जो प्राणी कर्णइन्द्रिय केपियनृत शब्द में, चक्षुइन्द्रिय के विष यभूत रूप में नासिका इन्द्रियके विषयभूत गध मे जिह्वाइन्द्रिय के विष यभूत रस में, तथा स्पर्शन इन्द्रिय के विषयभूत स्पर्श में आसक्तगृद्ध-नही होते हैं ।। गा० ११-१५ ॥
कलरिभिय, थणजहण, अगुरुवरपवर, तित कडयउ भयमाण, इत्यादि ।
આ ગાથાઓ વડે સૂત્રકાર આ વાત સ્પષ્ટ કરવા માગે છે કે જે શબ્દ વગેરે પાચે ઇન્દ્રિયના વિષયમાં આસક્ત થતા નથી, તેમનું વશર્તમરણે થતું નથી, આ ગાથાઓની વ્યાખ્યા સરળ છે
જે પ્રાણી કર્ણ ઇન્દ્રિયના વિષયભૂત રૂપમા, નાસિકા ઈન્દ્રિયના, વિષયભૂત ગ ધમ, છહુવા ઈન્દ્રિયના વિષયભૂત રસમાં તેમજ માર્શન ઈન્દ્રિયના બિલ ભૂત સ્પર્શમાં અત્યંત આસક્ત-ગૃ થતા નથી, તેઓ વાર્તામરણને પ્રાપ્ત કરતા નથી . ગ ૧૧-૧૫
