________________
•
मातामहचारet श्रेयः उचितं खलु मम सुवतानामार्याणामन्ति के मनजितुम्, पत्र समक्षते-विचार यति, सप्रेक्ष्य विचार्य 'कल्ल जान पाउप्पमायाए ' कल्य यावत् मादुपभावा याम् = मातः सूर्योदयसमये यत्र तेतलिपुत्रस्तत्रैव उपागच्छति उपागत्य करयल परि० ' करतलपरीगृहीत मस्तकेऽञ्जलि कृत्या एमदद - एन खलु हे देशमिय मया सुनानामार्याणामन्तिकेधर्मः ' णिसते ' निशान्तः=श्रुत, 'जार कमणु उसे कैसे हो सकती है । इस लिये मुझे अप यही उचित है कि मैं सुत्रता आर्यिका के पास प्राजित हो जाऊँ । ( एव मपेहेह, सपेरिसा कल्ल जाव पाउप्पभायाए जेणेच तेयलिपुत्ते तेणेव उचागच्छद्द) इस प्रकार जब वह विचार कर चुकी तो विचार करके फिर जय मान काल हुआ और सूर्य का उदय हो चुका तब जहाँ तेतलिपुत्र था वहा पहुंची ( उवागच्छित्ता करयल० एव वयासी- एव सलु देवोणुप्पिया | मए सुव्वाणं अजाणं अतिए धम्मे णिसते जाव अन्भणुन्नाया पञ्चडत्तए, तएण तेयलिपुत्ते पोटिल एवं वयसी-एव खलु तुम देवाणुप्पिए । मुडा पव्वइया समाणी काल्मासे काल किच्चा अन्नयरेसु देवलोसु देवत्ता उववज्जिहिसि, त ज णतुम देवाणुप्पिए । मम ताओ देवलो याओ आगम्म, केवलिपनत्ते धम्मे बोहेहि तो ह विसज्जेमि ) वहा जा कर उसने दोनों हाथ जोड कर उस को नमस्कार किया बाद में वह इस प्रकार उससे कहने लगी हैं देवानुप्रिय ' बात ऐसी है कि मैंने દરકાર જ શી હાય ? એથી મને હુવે એજ ચેાગ્ય લાગે છે કે હુ સુન્નતા આયિકાઓની પાસે પ્રત્રજિત થઇ જાઉં
( एव सपेहेइ, सहित्ता कल्ल जाव पाउप्पभायाए जेणेन तेयलिपुत्ते तेणेव उवागच्छइ )
આ રીતે જ્યારે તેણે ચેક્કિસ વિચાર કરી લીધેા ત્યારે તે સવારે સૂદિય થતાં જ્યા તૈતલિપુત્ર અમાત્ય હતા ત્યા પહેાચી
·
1
( उवागच्छित्ता करयल० एव व्यासी- एव खलु देवाणुपिया ! मए सुन्न या अजाण अति धम्मे जिसते जान अन्भणुन्नाया पव्त्रइत्तए, तएण तेयलिपुत्ते पोट्टिल एव वयासी - एव खलु तुम देवाणुप्पिए । मुडा पव्त्रइया समाणीकालमासे काल किया अनतरे देवलोपसु देवत्ताए उववज्जिहिसि त जइणं तुम देना प्पिए ' मम ताओ देवलोयाओ आगम्म, केवलिपन्नत्ते धम्मे वोहे हि तो ह विसज्जे मि) ત્યા જઈને તેણે તેમને અને હાથ જોડીને નમસ્કાર કર્યો અને ત્યારપછી તે આ પ્રમાણે કહેવા લાગી કે હું દેવાનુપ્રિય 1 મે સુત્રતા આ ११ પાસેથી
/