________________
मगारधामृतपाणी टी० म० ४ तेतलिपुत्रप्रधानचरितवर्णसम नमस्यति, वन्दित्वा नमस्थित्वा, विपुलमशनपानखाद्यस्वाधरूप चतुर्विधमाहार “पडिलाभेइ ' प्रतिलम्भयतिन्ददाति, प्रतिलम्य, एवमवदत्-पप ग्वलु अह हे आर्याः ! तेतलिपुत्रस्य पूर्वमिष्टा, कान्ता, प्रिया, मनोज्ञा, मनोऽमा, आसम् , परन्तु 'इयाणि' इदानीम् ' अणिहार जाव दसणं परिभोग वा' अनिष्टा५ यात् दर्शन परिभोग वा साम्मत तेतलिपुत्रस्याऽहमनिष्टाअकान्ता, अमिया, अमनोज्ञा, अमनोऽमा जाता, तस्मादेप तेतरिपुत्रो मम नामगोत्रमपि श्रोतु नेच्छति, किं पुनई आर्याः । स मम दर्शन मया सह परिभोग या कथ वाञ्छेत् १ । 'त तुम्मेण मुटेइ ) देखकर वह यहुत अधिक प्रमन्न हुई, और अपने स्थान से उठी (अन्भुहिता चदा णमंसइ, पदित्ता, णमसित्सा विउल असण जाय पडिलाभित्ता एव चयासी) उठकर उसने उसको बदना की-नमस्कार किया । वन्दना नमस्कार करके फिर उसने उन्हें विपुल मात्रा में अगन पान आदि चतुर्विध आहार दिया और दे कर वह इस प्रकार करने लगी-( एव खल अह अज्जाओ। तेतरि पुत्तरस पुष्व इन्हा ५ आसि, इयाणि अणिवा ५ जाव दसणं या परिभोग वा-सं तुम्भेण अज्जाओ सिक्खियाओ पहुनायाओ घाटपढियाओ घडणि गामागार जाव अहिंडह, यदृण राईसर जा गिहाइ अणुपषिसह ) हे आर्याओ! पहिले मैं तेतलिपुत्र अमात्य के लिये बहुत ही इष्ट, कान्त, प्रिय, मनोज एव मनोम थी परन्तु अघ इस समय में उनके लिये अनिष्ट, अकान्त, अप्रिय, अमनोज एच अमनोम धन रही हूँ । वे मेरा नाम गोत्र तक भी सुनना पसद नहीं करते हैं तो फिर मेरे साथ परिभोग करने की __ (अन्भुट्टित्ता बदह णमसइ वदित्ता, णमसित्ता विउल अमण जार पडिलाभेइ पडिलाभित्ता एव वयासी)
ઊભી થઈને તેણે તેમને નમન કર્યા વદન અને નમન કરીને તેણે તેમને પુષ્કળ પ્રમાણમાં અરાન, પાન વગેરે ચાર જાતના આહારો આપ્યા અને આપીને તે આ પ્રમાણે કહેવા લાગી કે
(एव खलु अहं अज्जाओ । तेतलिपुत्तस्स पुष इट्टा ५ आसि, इयाणि ५ दसण मा पग्भिोग वा त तुन्भेणं अज्जाओ सिविखयाओ बहुनायाओ बहुपदियाभो ब्राणि गामागर जाव अहिंडड, वहण राईसर जाव गिहाइ अणुपविसइ)
આઓ! હું પહેલા તેતલિપુત્ર અમાત્યના માટે ખૂબ જ ઈચ્છ, કાત, પ્રિન, મન અને મમ હતી પણ હવે હું તેમના માટે અનિષ્ટ, અકાત, અપ્રિય, અમન અને અમનેમ થઈ પડી છુ તેઓ મારા નામ નેત્ર સુદ્ધા સાભળવા ઇરતા નથી ત્યારે મારી સામે પરિભેગા કરવાની અને મને જોવાની